Skeletonster Bos droomt al van WK: 'Bewezen dat ik er kan winnen'

Winterberg is de thuisbaan van Bos, omdat in Nederland niet in de sneeuw kan worden getraind. "Winterberg staat bekend als de Dutch Alps, omdat er zo veel Nederlanders komen", zegt ze tegen de NOS. Maar de baan ligt de Edese ook erg goed. De laatste drie wereldbekerwedstrijden in het kleine Duitse wintersportplaatsje won ze.

Alles is komende winter gericht op een topprestatie op het WK in februari. Daar moet Bos' unieke WK-zilver van afgelopen seizoen in St. Moritz ingeruild worden voor een gouden exemplaar.

Bos begon meer dan tien jaar geleden als bobsleester. In 2013 stapte ze over naar skeleton. Inmiddels behoort ze in die sport tot de wereldtop. Ze won wereldbekerwedstrijden, was winnares van het wereldbekerklassement, veroverde de Europese titel, olympisch brons en dus WK-zilver.

Unieke prestaties voor een Nederlandse atleet in een sleesport en het gevolg van jarenlang investeren en doorzetten. Skeleton staat bij jeugd in ons land niet bovenaan als het gaat om het kiezen voor een (winter)sport.

Bos deed het wel en slaagde erin de wereldtop te halen. Toch twijfelde de Edese, nadat ze in 2022 olympisch brons had veroverd. "Ik heb toen wel een tijdje nagedacht hoe ik verder wilde. Ik ben inmiddels 30 en dan ga je ook denken aan een leven na topsport", blikt de fysiotherapeute terug op afgelopen seizoen.

Ze kwam tot de conclusie dat ze in elk geval nog een jaar wilde sleeën. "Vier jaar vond ik in 2022 erg lang klinken, maar inmiddels komen de Winterspelen van 2026 al aardig dichtbij."

De wereldkampioenschappen in het post-olympische seizoen vonden in januari plaats in Sankt Moritz, waar jaarlijks een natuurbaan wordt neergelegd. "Uniek, de enige natuurbaan in de wereld. De sfeer daar is geweldig. Dat wilde ik graag meemaken."

Het werd een memorabel kampioenschap voor haar. Halverwege stond ze tweede achter de Duitse Susanne Kreher. Op de tweede dag was ze in de derde en vierde run de snelste, maar het gat van 0,54 seconde kon ze niet dichten. Al scheelde dat slechts een haar.

Bos keek aan de finish naar de laatste run van haar Duitse rivale, zag het verschil op de klok steeds verder teruglopen en ging hopen op een wonder. "Je hoopt dat de klok rood wordt, zodat je weet dat je sneller bent dan degene in de baan."

Kreher bleef aan de goede kant van de score. Het verschil tussen goud en zilver was welgeteld een honderdste (0,01) van een tel. "Het scheelde na in totaal 6.888 meter in het ijskanaal 10 centimeter of zoiets", zegt Bos. Dan is het aanlokkelijk om toch nog even terug te denken aan de vier races om helder te krijgen op welk moment het goud werd verspeeld, toch?

"Nee, het heeft geen enkele zin om je af te vragen waar ik het heb laten liggen. Dat kan op honderd verschillende momenten zijn geweest. Daar moet je niet over nadenken, jezelf niet mee kwellen. Ik heb genoten van die zilveren medaille. Het was mijn eerste WK-medaille."