Hoofdtrainer zijn is niet meer de ambitie van Richard Roelofsen

Je zou hem zeker een cultuurbewaker kunnen noemen bij De Superboeren. Hoewel Roelofsen de eerste is, die dan meteen tegengas geeft en met een andere titel op de proppen komt. "Er is maar één echte Mister De Graafschap en dat is natuurlijk Jan Vreman", zegt hij. "Daarna komt er een hele lange tijd niets bij deze club. Maar sinds 2004 zit ik hier inderdaad ook al en sloot ik mijn carriere af als speler, met eind jaren negentig ook nog een seizoen als speler."

Al jaren is hij assistent-trainer bij de cultclub in de Achterhoek en zag hij de hoofdtrainers komen en gaan. Van Darije Kalezic tot Jimmy Calderwood en van Henk de Jong tot Mike Snoei. Roelofsen: "Bij deze club gebeurt altijd wel iets."

Dit seizoen werd ook Roelofsen ineens verrast toen Adrie Poldervaart bekend maakte dat hij lijdt aan een ernstige spierziekte. De stafleden wisten al een tijdje dat het fysiek niet goed ging met de Zuid-Hollander. "De symptomen waren er al langer", weet Roelofsen. Poldervaart gaat, nu hij ontslagen is uit het ziekenhuis, een waarschijnlijk best lange revalidatieperiode in.

Roelofsen bezocht Poldervaart onlangs. "In zijn bovenkamer is hij prima, maar het lichaam laat hem helaas in de steek. De meningen verschillen over hoe snel het herstel nu gaat duren. We zijn eraan overgeleverd. Ik hoop niet dat ik het seizoen afmaak als interim, maar dat zeg ik puur naar de situatie van Adrie toe. Maar ik kan ook niet zeker zeggen dat ik niet tot het eind van het seizoen deze functie van interim heb."

Roelofsen neemt nu dus de honneurs tijdelijk waar. Daarna is het klaar. "Liever had ik het niet gedaan, want mijn ambitie is het niet meer om hoofdtrainer te worden. Ik doe het voor de club, en vind het nu ook best leuk. Je weet ook dat het kan gebeuren als je assistent bent en dan moet je er ook aan. Maar een rol in de luwte ligt mij veel meer heb ik de afgelopen jaren ontdekt."

De druk, de invloed van de media, het altijd scherp moeten zijn, harde beslissingen nemen. "Dat wordt allemaal nog wel eens onderschat. Het hoort bij de club zeggen ze dan, maar het is niet altijd makkelijk. Je moet er dag en nacht mee bezig zijn en alle besluiten nemen. En je kunt ook niet altijd alles zeggen hoe je tot bepaalde beslissingen komt."

Roelofsen zit op die hectiek en stress niet te wachten. Laat hem maar (jonge) spelers beter maken. "Daarover zijn we ook al een tijdje in gesprek en dat zit inmiddels in een vergevorderd stadium. Om verder te gaan in een andere functie binnen de club met misschien een stukje scouting erbij", onthult hij.

"Ik ben van het begeleiden en motiveren. Het omgaan met talenten en ze bepaalde levenslessen meegeven over wat er nu gevraagd wordt in het profvoetbal. Daar lopen we hier ook dagelijks tegenaan. Dat er nog wel wat bij kan op dat vlak", schetst de 53-jarige Doetinchemmer.

Het opportunisme in het profvoetbal begrijpt hij. Zeker van de supporters. Roelofsen kent het wereldje als speler en trainer door en door. "Je bent zo goed als je laatste wedstrijd. Zondag wonnen we van Roda en speelden we ook goed. Dat verandert de sfeer en de buitenwereld. Maar als we vrijdag van Eindhoven verliezen ziet alles er weer anders uit. Dan kun je weer opnieuw beginnen en kun je ook zo weer de kop van jut zijn."

Dat hij in de lente van 2012 degradeerde met De Graafschap en bakken kritiek over zich heen kreeg, mede vanwege het defensieve voetbal, is Roelofsen niet in de koude kleren gaan zitten. De club uit Doetinchem kwam terecht in een mega-crisis. "Dat heeft allemaal zeker een rol gespeeld toen", duikt de voormalig speler van onder meer Vitesse, MVV , Heracles en Zwolle in het verleden.

"Je krijgt dan wel een spiegel voorgeschoteld. Het was een heel zwaar seizoen. Mijn vader was destijds ook slecht. Ik zat in een lastige privé situatie. Later vraag je je dan af is dit hetgene wat ik echt wil? Past dit wel bij me, met alles eromheen? Daarna heb ik jarenlang in de schaduwrol van assistent-trainer gezeten en die rol ligt dichter bij me. Ik kom dan meer in mijn kracht. Maar nu tien jaar later weet ik ook dat ik niet meer tot mijn zestigste op het veld wil staan. Daarom zijn we nu ook met elkaar in gesprek."