Dolblije Mike Snoei haalt zijn gram in Doetinchem: 'Ik ben nu echt geraakt'

De goal viel dan toch nog. Niet voor de thuisploeg, die er weer eens heel weinig van bakte voor de hondstrouwe aanhang, maar voor cultclub Telstar. De overwinning voor de Noord-Hollanders was verdiend, al viel het doelpunt met wat geluk. Snoei, die al 25 jaar in Didam woont, rende emotioneel het veld op toen invaller Mulder raak schoot.

"Ik ben bijna zestig jaar, maar soms nog net een klein kind", stamelde Snoei later in de persruimte waar de adrenaline nog steeds door het lijf schoot. Zijn vertrek in Doetinchem, na twee seizoenen in de top van de eerste divisie, voelde bitter en 'zeer teleurstellend'. Daar vertelde hij deze week voor het eerst echt openhartig over.

"Het was puur opportunisme en getuigde van slecht beleid", zei Snoei onder meer. Om er vrijdag na de sportieve wraak aan toe te voegen: "Maar jij weet het ook, De Graafschap is een kerkhof voor trainers. Dit is geen makkelijke club."

De geboren Rotterdammer met het hart op de tong was graag doorgegaan bij De Superboeren, maar moest wijken. De Graafschap raakte op veel fronten in verval, de prestaties vielen zwaar tegen en ook zijn opvolger Reinier Robbemond werd de laan uitgestuurd. Met trainer Adrie Poldervaart aan het roer gaat het dit seizoen al niets beter.

De Graafschap bungelt op een veertiende stek en zelfs de play-offs om promotie zijn ver weg. Het is kommer en kwel op De Vijverberg waar de wedstrijd vrijdagavond zelfs nog even werd gestaakt omdat er een aansteker en vier bekers bier op het veld werden gegooid. De supporters lieten hun frustraties de vrije loop. "Dat moeten we niet te groot maken. Het viel wel mee", verdedigde Snoei zijn oude club.

Snoei kent de club. "In mijn tijd was er al spanning toen we met De Graafschap van plek twee naar drie zakten", strooide hij nog wat extra zout in de wonden. "Maar dat past ook bij De Graafschap. Die moeten in de eerste divisie meespelen om de prijzen. Poldervaart zei na afloop tegen mij dat hij niet heel veel steun voelt. Maar het ligt niet alleen aan de trainer hè?", verdedigde Snoei zijn collega na de 1-0 triomf.

Met die nipte zege, waarbij de supporters de spelers regelmatig uitfloten en ook Poldervaart het moest ontgelden met spreekkoren, haalde Snoei dik twee jaar later zijn gram. "Jij mag ervan maken of dat zo is", lachte de trotse coach die zelf voetbalde voor onder meer Excelsior en Sparta. "Deze is wel heel erg lekker. Ik wilde heel graag winnen. Daar draai ik niet omheen."

En dat liet hij duidelijk merken. Als een kind zo blij ging de winnende trainer met plezier langs alle journalisten die zijn verhaal wel wilden horen. "We hadden een goed plan waar zij niet altijd een antwoord op hadden. Ze hadden veel moeite om druk op ons te krijgen."

"Mijn vrouw las jullie interview deze week en vroeg me af waarom ik nu weer zei dat ik lastig ben. Jij bent helemaal niet lastig, zei ze erbij. Soms ben ik dat wel. Maar het is mijn manier van werken. Ik ben ook emotioneel, klopt. Dat zal nooit meer veranderen. Ik ben juist blij dat ik dat vuur nog in me heb. De teleurstelling was groot dat ik in mijn derde jaar, we hadden mijn contract net verlengd, niet alsnog mocht proberen te promoveren. Drie jaar was voor deze club bijna een unicum geweest."

Snoei vierde de overwinning vrijdagnacht uitgebreid met vrienden en familie. Ook Peter Hofstede, nu ook werkzaam bij Telstar en eveneens op een zijspoor gezet als technisch manager bij De Graafschap, kon zijn geluk niet op. Het duo viel elkaar na het laatste fluitsignaal voor het oog van de mensen op de hoofdtribune in de armen.

"Hier gaan we wel even wat tijd aan besteden en een heleboel op drinken", gniffelde Snoei. "Voor het eerst in twee jaar zat mijn familie ook weer op de tribune hier. Mijn kleinzoon hoort voor 19.00 uur op bed te liggen, maar was er ook de hele avond bij. Dit maakt voetbal zo leuk. Ik ben nu echt geraakt."