Wesley maakte zijn droom waar en finishte de Dakar: 'Het was heftig'

Aaldering deed dit jaar voor het eerst mee in de Dakar, de zwaarste rally ter wereld. En het motorklassement is meteen het zwaarste onderdeel. "Mijn missie was uitrijden", vertelt hij. "Dat is gelukt. Mijn tweede doel was om het zonder kleerscheuren te doen, dat is in principe gelukt."

Want helemaal vlekkeloos verliep de rally niet voor de debutant. Een etappe in Dakar betekent honderden kilometers door de woestijn rijden. "Al in de eerste etappe merkte ik na zo'n vijftig kilometer dat ik koelwater verloor", legt Aaldering uit. "Ik zag rook en ik probeerde telkens de temperatuur in de gaten houden, Dat ging het beste op de delen waar volgens het roadbook weinig obstakels zijn."

Juist op zo'n deel ging het toch mis. "Ik zag een greppel over het hoofd. In een reactie gaf ik gas bij om er overheen te springen. Het voorwiel ging er overheen. Maar toen sloeg ik met motor en al over de kop. Ik moest even bijkomen en had pijn. Maar ook de motor had de nodige schade. Het stuur stond krom en er was elektronica beschadigd." Toch wist de Achterhoeker de etappe te volbrengen. "Dat ging maar net, want ik had maar net genoeg koelvloeistof. De motor startte enige tijd ook niet meer. Het was heftig. Maar dat hoort bij Dakar."

Daarbij betekende het ook hard werken. Aaldering reed de Dakar zonder team, zoals de toprijders. Hij sleutelde zelf. "De eerste dag was dan ook meteen hard werken." Tussen het racen en sleutelen door, was er ook genoeg te doen. "Ik moest natuurlijk eten en drinken, maar ook de etappes voorbereiden, de spullen klaarmaken en natuurlijk slapen." Dat laatste deed hij veelal in een tent of een trailer. Hoeveel slaap pak je in zo'n rally? "Dat verschilt. Als motorrijder start je als eerste. Dat betekent dat je tussen 2.30 en 4.30 uur opstaat. Hoeveel uur je slaapt hangt af van hoeveel je hebt moeten sleutelen. Soms sliep ik zeven uur en soms maar vier uur."

Zo volbracht Aaldering de Dakar. "Je wilt zo min mogelijk meemaken. Dus ik reed voorzichtig. Na de zware eerste etappe ging het iedere dag iets beter. Zeker de eerste week had ik veel pijn, maar ik kwam in het ritme. En uiteindelijk bleek de eerste dag ook de zwaarste en kon ik de rally uitrijden. Ik finishte zelfs als 41e. Er startte 137 rijders en er zijn er iets meer dan 80 gefinisht. Daarin merk je wel dat dit een zwaardere editie is. De toprijders zijn echte profs en die nemen veel risico. Daar vallen ook de meeste rijders uit. Maar zij rijden het hele jaar rally's. In Saoedi-Arabië hebben we nog nooit zulke hoge duinen gehad. Voor het eerst kwamen we in de Empty Quarter-woestijn. Daar is de rally nog nooit geweest en was het zwaar."

Toch was Aaldering de beste Nederlander op de motor. "Ook dat nog ja", zegt hij met een lach. "Maar er deden dit jaar maar twee Nederlanders mee. Veel minder dan andere jaren. We zijn meer een vrachtwagenland in de rally."

Helemaal nieuw in de rally is Aaldering niet. "Ik ben een paar jaar meegegaan als monteur in Husqvarna HT Rally Raid Team van Henk Hellegers uit Vorden. Een team voor mensen met de Husqvarna-motor. Dat deed ik voor het eerst op mijn 22e. Als jonge jongen was het een hele ervaring om naar Zuid-Amerika te reizen. Al die landen en zo ver weg van huis. Ook in Saoedi-Arabië was ik al eens geweest." De rally wordt sinds 2020 in Saoedi-Arabië verreden. Daarvoor was de rally in Zuid-Amerika en nog eerder in Afrika.

Maar zelf rijden is toch iets anders. "Ik wilde het altijd al ooit eens zelf doen. Ik heb altijd veel gemotorcrost. Maar de Dakar is anders. En daar zit veel tijd in. Het kwam er lange tijd niet van, maar nu wel." Om de inschrijving rond te krijgen kreeg Aaldering hulp van Hellegers. "Maar je hebt ook een pot geld nodig. Als 29-jarige kun je dat van je salaris niet betalen." Daarvoor kreeg hij hulp van zijn werkgever. "Ik werk bij Altop in Beek. Die hebben me enorm geholpen. Vanuit het netwerk van mijn werkgever kon ik sponsoring krijgen. Daarbij merkte ik dat het echt leefde. Al die mensen vonden het mooi om me te volgen. Net als vrienden, familie en collega's."

Niet iedereen was enthousiast over zijn avontuur. "Mijn ouders en mijn vriendin hebben zich wel veel zorgen gemaakt. Ze zijn enorm trots, maar als ze konden kiezen, hadden ze denk ik liever dat ik thuis bleef", zegt hij lachend. Of hij volgend jaar weer gaat, weet hij niet. "Ik heb niet de ambitie om voor de top te rijden en er komt vooraf veel bij kijken. Het is me nu gelukt. Maar het is ook veel trainen, veel wedstrijden rijden om mee te mogen doen en er komt veel conditietraining aan te pas. Ik ben het nog niet van plan in ieder geval."

Bijzonder was het allemaal zeker. "Ik heb nu veel om te vertellen in ieder geval." Het is ook duidelijk dat Aaldering zijn werkgever dankbaar is. Dinsdag keerde hij terug van de zwaarste rally ter wereld. Waar een ander zou snakken naar een vakantie, deed de Achterhoeker het toch anders. "Woensdag was ik gewoon weer aan het werk", zegt hij nuchter tot slot.