Voorzitter verloor meer dan miljoen euro eigen geld aan failliet AGOVV

Als we Ad van de Molen bellen en confronteren met 11 januari 2013 valt er een stilte. De toenmalig voorzitter is zich er niet van bewust dat het alweer tien jaar geleden is dat de rechtbank van Zutphen, na meerdere keren uitstel, op 8 januari het faillissement uitsprak over AGOVV. Drie dagen later valt definitief het doek.

Een schuld van 4 ton bij de fiscus kan niet meer worden terugbetaald door de 'Veluwse trots'. Met die slogan probeert AGOVV sinds de terugkeer in 2003 bij de profs tevergeefs een brug te slaan met andere voetbalclubs in Apeldoorn en de lokale politiek, maar afkeer wint het van saamhorigheid.

Van de Molen legt als hij aan het bewind komt zijn ziel en zaligheid in het voortbestaan van de club. Voor zijn tomeloze inspanningen betaalt hij echter een zware prijs. "Twee maanden na de ondergang heb ik een hartinfarct gekregen", onthult hij. "Je bent er met je hele geest zo bij betrokken."

"Dat infarct kwam 100 procent zeker door alle energie die ik erin stopte", bevestigt hij. "Ik was altijd een gezonde man, maar als je continu bezig bent om mensen te mobiliseren en een club probeert overeind te houden, dan gaat je dat niet in de koude kleren zitten. Ik was er dag en nacht mee bezig. Ik ben al acht jaar niet meer op Berg en Bos geweest. Het was ook te pijnlijk."

Het gaat nu weer redelijk goed met Van de Molen, die door zijn liefde voor AGOVV ook veel financiële schade leed. "Uit mijn privévermogen heb ik 1,3 miljoen euro in de club gepompt. Dat ben ik allemaal kwijtgeraakt. Je raakt enthousiast, hebt een visie en een plan en dan denk je: oké, we gaan ervoor. Maar uiteindelijk word je er helemaal ingezogen."

"Ook mijn bedrijf Fly Brazil heeft er later flink last van gehad, want daar haalde ik ook geld uit", vertelt Van de Molen. "We liepen bij AGOVV steeds achter de feiten aan, want de salarissen moesten wel betaald worden en dat werd steeds moeilijker. Iedere maand kwamen we geld tekort en de sponsoren besloten te wachten. Zij wilden eerst de schuld aan de belasting afgelost zien. Uiteindelijk was de tijd er niet meer."

Een ras-AGOVV'er die de ondergang ook van dichtbij beleeft, is Gerrit Kerssen. Hij geldt misschien wel als dé clubicoon van de Blauwen. Kerssen is al meer dan vijftig jaar lid van AGOVV, de Apeldoornse Geheelonthouders voetbalvereniging, zoals de club vroeger voluit werd genoemd.

"Het opstarten in het betaald voetbal kostte direct al veel geld", herinnert Kerssen zich. "Je hebt tribunes nodig, maakt kosten voor veiligheid en accommodatie zoals het gras, en dan moet er ook nog veel entreegeld betaald worden aan de KNVB. Dat zijn forse investeringen."

Kerssen komt dan tot de kern van de prangende vraag waarom betaald voetbal in Apeldoorn nooit echt van de grond kwam. Een slordige dertig kilometer verderop is het stadion van Go Ahead Eagles in Deventer altijd stijf uitverkocht. Ook in steden als Zwolle, Almelo en Doetinchem leeft het voetbal veel meer. "Maar wij hebben in al die jaren betaald voetbal nooit vol gezeten, terwijl er maar voor 4500 mensen plaats was."

"Apeldoorners houden niet van voetbal", meent de vrijwilliger die vanaf 1994 onafgebroken elftalleider is bij AGOVV. "Sterker nog, er is vanuit de amateurclubs veel jaloezie en antipathie tegen AGOVV. Toen we landskampioen werden bij de amateurs, keken ze al met argusogen naar ons. Dus dat het in het betaald voetbal niet zou lukken, wist je van tevoren. Bij Go Ahead Eagles staan ze allemaal achter elkaar. Een echte volksclub. Bij ons heb je dat niet."

Kerssen vertelt verder: "Apeldoorn is explosief gegroeid naar een gemeente van tegenwoordig 160.000 inwoners. Maar velen zijn import, ze komen van buiten de stad en hebben geen enkele binding met de regio. Het aantal toeschouwers viel altijd enorm tegen en als er geen centjes binnenkomen, heb je een probleem."

Ook de politiek liet het volgens Van de Molen afweten. "Zij hadden andere prioriteiten. Nooit hebben wij enige hulp ontvangen." Kerssen: "De gemeente Apeldoorn? Het is ronduit betreurenswaardig. AGOVV moest altijd zijn eigen broek ophouden. Maar er gingen wel kapitalen naar de schouwburg."

De beleidsbepalers, met in de laatste jaren ook nog voormalig doelman en international Henk Timmer, onderzochten de mogelijkheden voor een nieuw stadion aan de Europaweg, maar ook die plannen strandden jammerlijk. Met de Belgische spelers Chadli en Mertens leek AGOVV goud in handen te hebben, maar volgens Van de Molen 'viel hun verkoop om verschillende redenen tegen'.

Zo kwam de club uiteindelijk met de rug tegen de muur te staan en viel op 11 januari definitief het doek. Van de Molen: "Wij wilden heel graag met zijn allen naar betaald voetbal Apeldoorn met één visie , waarbij we vanuit de hele regio talenten konden bundelen, maar er was geen enkel draagvlak."

Kerssen: "Om uit de zorgen te raken, hadden we zeker één miljoen euro nodig. Maar we konden de schulden niet eens meer aflossen. Over die betalingsproblemen mocht je eigenlijk niet praten, maar je hoorde natuurlijk wel dingen. Uiteindelijk was het geen verrassing meer dat we failliet zijn gegaan."

Een derde terugkeer van AGOVV, ook van 1954 tot 1971 werd profvoetbal gespeeld in Apeldoorn, komt er volgens Kerssen niet. "Dat gaat nooit meer gebeuren. De oude kern van de leden zullen dat nooit meer accepteren en in een vergadering de licentie afstaan. De politiek wil het ook niet en dan heb ik het nog niet eens gehad over de wijkraden rondom Berg en Bos, want het parkeren is ook altijd een probleem geweest."

"Nee, betaald voetbal is denk ik voorgoed voorbij. De mensen die we hadden zijn overgestapt naar andere clubs", weet Van de Molen. De bestuurder sluit somber af. "Al die energie is het achteraf allemaal niet waard geweest. Voor mij is AGOVV een wijze les geweest."