Estavana Polman is helemaal terug: 'Op het EK gaan we voor goud'

Op de training strooit ze alweer met listige balletjes achter het lichaam langs en subtiele pases met een stuit naar de cirkel. Af en toe volgt er een venijnig, maar kiezelhard schot in de bovenhoek. Polman straalt en levert weer. Ze wil het, na twee slepende knieblessures en nare maanden bij haar vorige club Esbjerg, nog één keer met volle overtuiging proberen.

De 30-jarige Polman aast op een terugkeer naar de wereldtop van het handbal waar ze enkele jaren geleden tot de allerbesten behoorde. Op het WK in Japan, waar Oranje de wereldtitel veroverde, werd ze uitgeroepen tot meest waardevolle speler (Most Valuable Player) van het toernooi.

Ze traint nu weer met een groep en speelt sinds kort ook weer wedstrijden. Polman doet dat bij Nyköbing, de afgelopen jaren een subtopper in Denemarken. "Een fijne gemoedelijke club met een goede sfeer, waar ik natuurlijk mee wil doen om de prijzen. Ik voel me weer goed en fris en ben honderd procent fit."

De gretigheid spat er vanaf bij de spelverdeelster die een turbulente en mentaal zware tijd periode achter de rug heeft. Bij haar Deense club Esbjerg leefde ze maanden in onmin met de clubleiding na een uit de hand gelopen woordenwisseling tijdens een wedstrijd uit het vorige seizoen.

Wat er precies is gebeurd, wil Polman niet in detail zeggen. "Het is heel jammer dat het zo is gelopen. Er is nooit meer met elkaar gesproken, terwijl ik daar meerdere malen op heb aangedrongen. Nu komen er hier en daar wat excuses, maar dat is voor mij te laat."

Bij Esbjerg groeide Polman uit tot de vedette en één van de meest populaire speelsters uit de clubgeschiedenis. Ze werd er zelfs topscorer aller tijden. Een groot deel van het vorig seizoen stond ze noodgedwongen langs de kant. Polman mocht na de ruzie niet meer meetrainen. Maar nu is het vizier weer op de toekomst gericht.

"Toen het allemaal klaar was voelde dat voor mij als 'fuck you'. Ja, we gaan nog één keer voor nieuwe dromen. Soms moet je ergens doorheen hè? Dit was ook voor mij een leerproces waarin ook ik mijn fouten heb gemaakt, natuurlijk. Ik ben weer gelukkig als handbalster, en vooral als mens want dat is het allerbelangrijkste", lacht ze.

En dus werkt Polman nu ontspannen en weer vrij in het hoofd toe naar het EK dat begin november in Noord-Macedonië wordt gehouden. Oranje mist daar bepalende speelsters als Lois Abbingh, Danick Snelder en keepster Tess Wester. Polman wil daar echter niet naar kijken en legt de lat zoals altijd hoog. "Het gaat om de speelsters die er wel zijn. Daar hebben we invloed op."

"Natuurlijk praten we intern over doelstellingen, iedereen heeft daar zijn eigen gedachten over", zegt de zoals altijd openhartige Arnhemse. "We gaan voor goud, logisch toch? Je kunt wel zeggen dat we willen proberen om vijfde of zesde te worden, maar dat is gelul. Je gaat altijd ergens naartoe om te winnen, je gaat voor het hoogst haalbare."

Polman geniet weer van het topsportleven en alles wat daar bij komt kijken. Al valt het drukke gezinsleven soms niet mee. "Het is wel eens chaotisch, maar het is best te doen hoor. De laatste tijd zeggen Raf (Rafael van der Vaart, red.) en ik elkaar soms alleen snel even gedag, meer tijd is er dan niet. Het is met het reizen en onze drukke levens wel eens lastig plannen."

"Mijn gezin staat in alles voorop en de kinderen gaan altijd voor alles. Alleen als ik in die hal sta, ben ik nog steeds voor honderd procent topsporter. Dan baal ik als de training na anderhalf uur voorbij is, want ik moet er meer dan drie uur voor rijden. Die twee uurtjes dat ik daar ben, zijn voor mij. Vroeger liep ik de kantjes er nog wel eens vanaf, maar dat doe ik nu niet meer. Ik heb geleerd."

Ze blijft echter ook onvoorspelbaar en vaart in alles haar eigen koers. Polman houdt ook van het goede leven. "Ik drink wel eens een rood wijntje en hou van mijn vrijheid, maar ik ben in alles volledig een professional en wil presteren."

Met het Nederlands team wil ze nog één keer naar de Olympische Spelen. "De vorige in Tokio heb ik net gemist door een blessure", meldt ze tijdens de trainingsstage op Papendal. "Natuurlijk heb ik nog mijn dromen. Er komt over een paar jaar een WK aan in Nederland, hoe vet is dat voor eigen publiek te mogen spelen. Maar ik kijk niet zo ver meer vooruit. Je weet nooit wat er kan gebeuren, dat weet ik inmiddels heel goed. Op dit moment geniet ik oprecht en gaan we voor goud op het EK."