Vitesse-trainer Thomas Letsch spreekt zich uit over imago, familie en eenzaamheid

Een voetbaltrainer in de top heeft weinig tijd voor andere leuke dingen. Het is een stressvol bestaan dat je compleet kan leegzuigen, zeker als de resultaten tegenvallen. Daarvan is bij Vitesse echter geen sprake. Onder het bewind van Letsch zijn de prestaties boven verwachting. De Arnhemse club strijdt dit seizoen nog op drie fronten. Zaterdag wordt het seizoen hervat met een interessante topper in de Kuip tegen Feyenoord.

Letsch is echter de eerste om de euforie bij Vitesse te temperen. "Ik weet heel goed hoe het kan werken in deze wereld", spreekt de 53-jarige coach uit ervaring. "Als ik vanaf nu vijf keer op rij verlies, kunnen ze me zo ontslaan. Het kan heel snel omslaan. Zelf ben ik niet zo van het zwart en wit. Bij mij is het meer light wat je er dan nog voor moet zetten."

Natuurlijk volgt hij de media en is hij geïnteresseerd wat supporters van hem vinden. Kenmerken die over hem voorbij komen zijn 'sympathiek, beleefd en duidelijk'. Letsch: "Eerlijk gezegd heb ik niet echt een idee wat ze van mij vinden. Natuurlijk is het fijn om met journalisten een goede relatie te onderhouden en dat geldt ook voor de fans. Jullie kenden me niet toen ik kwam. Nu is dat anders en om dat beeld gaat het."

"Nee, ik heb niet het gevoel dat ik niet geaccepteerd word. Het gaat om respect. Dat heb ik voor iedereen en dat verwacht ik ook terug. Maar het belangrijkste zijn altijd mijn spelers en de staf. Als ik van hen waardering voel, ben ik daar het meest blij mee."

De spelers en trainers bij Vitesse ziet hij elke dag. Dat geldt niet voor zijn familie. "Ik heb een dochter van 14 jaar. Ze houdt erg van Arnhem en deze regio. Hier naartoe komen, kan voor de toekomst zeker een optie zijn. Tegelijkertijd moet je je afvragen of het verstandig is."

"Het beroep van voetbaltrainer is een onzeker bestaan. Mijn vrouw en mijn dochter wonen nu in Salzburg in Oostenrijk. We proberen elkaar zo vaak mogelijk te zien, maar dat kan eigenlijk alleen als er een break is met interlands en de competitie stil ligt."

"Ik heb eigenlijk nauwelijks tijd om iets anders te doen dan me met voetbal bezig te houden. We hebben de afgelopen maanden om de drie dagen steeds een wedstrijd gespeeld. Dan is het op afstand zijn misschien weer een voordeel. Er is toch niemand die op je wacht en je bent continu aan het werk. Maar soms is het inderdaad niet fijn. Je bent ook veel alleen. Maar ik wil niet klagen. Voor een voetbalcoach is het nu eenmaal moeilijk om je familie mee te nemen."

Vakanties en familiebezoekjes zijn spaarzaam in het huidige leven van Thomas Letsch. "In de zomer zijn mijn twee meiden vijf dagen in Arnhem geweest. We hebben er daarvan drie aan zee doorgebracht. Dat was heerlijk. Rond Kerstmis waren we bij mijn ouders in Stuttgart, die ik ook vanwege corona al heel lang niet had gezien. Het was dus praten en vooral veel eten. Als je bij je moeder bent, weet je dat", lacht Letsch.

Nederland heeft hij leren waarderen als een prettig land. Letsch veert nog eens op en raakt enthousiast. "Jullie zijn open mensen die vaak positief denken. De balans tussen leven en werk is hier goed. Arnhem is een niet te grote stad met veel groen, fijne restaurants en charme. Amsterdam en de zee zijn dichtbij. Dat mis ik wel, ik ben er nog te weinig geweest. Hopelijk doen zich snel weer wat kansen voor om die kant nog eens op te gaan."