Arnhem loopt voorop met speeltuinen voor iedereen dankzij inzet moeders

''Deze speeltuin is een van de eerste die in Arnhem wordt aangepakt,'' vertelt Hierck, moeder van Noah (10). Kinderen kunnen met een rolstoel dicht bij de speelelementen komen zoals een emmertje dat omhoog gehesen kan worden. De een vult het emmertje beneden, de ander zoekt de steentjes en legt die erin. Weer een ander kan proberen te scoren in een houten bord met gaten. ''Zo kan iedereen meedoen.''

Kinderen die naar speciaal onderwijs gaan worden in de ochtend met de taxi opgehaald om naar een aparte school te gaan. Hun vriendjes wonen ver weg. Hierck: ''Dus eigenlijk heb je dan heel weinig vriendjes in de buurt met wie je kan spelen.''

Uit jaarlijks onderzoek van de stichting van het gehandicapte kind blijkt dat zij een van de grootste groepen in de samenleving zijn die buitengesloten wordt. De aangepaste speeltuin is daarom nodig. Zoals rode touwen die lijden naar de speeltoestellen, voor kinderen die slecht kunnen zien.

De gemeente wil graag inclusief zijn, maar lijkt niet altijd goed te weten hoe. Daarom is actie vanuit de ouders een belangrijke motor. ''Het begint met de vraag 'waar kan ons kind meespelen'.''

De gemeente Arnhem heeft inmiddels een samenspeel-belofte uitgesproken. Meelhuysen, moeder van Stan (10), ''ik vind het echt fantastisch dat we stappen maken met deze gemeente om overal deze speeltuinen voor elkaar te krijgen. Dat dit de eerste is voelt als een triomf.''

In Arnhem lopen ze voorop door de actieve houding van deze moeders. Maar nog niet overal gaat het al goed. ''We horen van andere ouders om ons heen in andere gemeentes dat het daar nog niet zo gemakkelijk gaat.'' De verandering in gang zetten kost veel energie en tijd. Zoveel dat Bianca en Anouk de speeltuin achterlaten voor andere ouders en kinderen. ''Ze gaan langzaam naar de game-leeftijd. Hopelijk hebben de kinderen die na hen komen er nog heel veel plezier van.''