'Het ziet er beroerd uit als we onze eigen boontjes moeten doppen'

Als we naar het Gelderse platteland kijken, is er op dit moment geen overschot aan bonenboeren. Jan Steverink uit Silvolde is een van de weinige boeren die meerdere soorten bonen teelt. Hij kiest bewust voor de oude rassen. “ Ik teel de Friese bruine boon, de Friese Reade Krobbe, de Friese Wout Boon en de Noord-Hollandse Witte Boon. Het gaat namelijk om de smaak. Deze oude rassen hebben net iets meer smaak dan die moderne gecultiveerde rassen.”

Bonen van eigen Gelderse bodem krijgen, is op dit moment dus wel een uitdaging in Gelderland. Toch zijn er ook boeren die toekomst zien in de peulvruchten. Zo ook akkerbouwer André Jurrius uit Randwijk. Hij is in Nederland één van de koplopers wat betreft het verbouwen van Lupine. Een peulvrucht die bij veel consumenten nog onbekend is.

Vroeger werd de plant wel veel gebruikt in Nederland als grondverbeteraar. Maar volgens Jurrius is lupine juist zeer geschikt voor humane consumptie. “Het grootste voordeel van de boon is eigenlijk het hoge eiwitgehalte met de juiste aminozuren verhoudingen. En dat evenaart geen enkele andere peulvrucht in Nederland. Wel een sojaboon, maar die is vrij lastig te telen in Nederland.”

Of Gelderland in de toekomst wel een 'bonenprovincie' wordt, is volgens Pieter de Wolf van de Wageningen Universiteit nog maar de vraag. “Je ziet in Nederland dat we andere dingen telen die beter passen bij ons klimaat en meer opleveren voor de boer. En we zitten natuurlijk gewoon in een grote Europese markt zonder handelsgrenzen. Dus als je hier als handelaar of verwerker van bonen in Nederland zit, dan kun je kiezen of je ze uit Frankrijk, Duitsland of Nederland haalt, maar dan is de kwaliteit in Frankrijk of Duitsland nog beter en het is vaak goedkoper.”