Achterhoek
Hengelo zingt massaal het volkslied (en dat klinkt zo!)
30 september, 20:01 • 3 minuten leestijd
HENGELO - Op bruiloften, zo aan het einde van de avond als de drank rijkelijk had gevloeid, was het een vaste traditie: het Hengelo's Volkslied. "Maar dan zong je het niet meer zo zuiver hoor! En ook als de voetbalclub kampioen werd, klonk het door de speakers", weet een inwoner zich nog te herinneren. Het lied hoort bij de identiteit van het Achterhoekse dorp, maar één belangrijk element ontbrak nog.
"Daar midden in de Graafschap, daar ligt een dorpje klein", klinkt het zaterdagmiddag in het dorp. Onder begeleiding van twee muziekverenigingen, twee koren en de burgemeester wordt het ene naar het andere couplet ten gehore gebracht. Frans Geurtsen, voorzitter van De Olde Kaste, de Historische Vereniging in Hengelo, legt uit waarom het hele dorp is opgetrommeld om een nootje mee te zingen.
Hengeloërs zingen massaal volkslied
'We hadden het niet'
"Wij werden anderhalf jaar geleden gebeld met de vraag of er een gezongen versie was van het Hengelo's Volkslied", vertelt Geurtsen. Het telefoontje kwam van iemand wiens vader pas was overleden. "Bij de uitvaart wilden ze het volkslied graag draaien, maar we hadden het niet." Een teleurstellende boodschap, wat de vrijwilligers aan het denken zette. "Dat moet er komen, dachten we."
Het lied opnemen met een koor, dat was het eerste idee. Gaandeweg werd het plan alleen steeds groter. "Inmiddels zijn we ook een film aan het maken, met als rode draad het volkslied. In de film gaan we op zoek naar het originele document van het nummer." Hoe dat afloopt blijft nog even geheim, maar voor de film wilde de vereniging dat het hele dorp samen een toontje lager - of hoger - zou zingen.
Identiteit van een dorp
En zo geschiedde. Onder toeziend oog van burgemeester Marianne Besselink werden de stembanden zaterdag aan het werk gezet. Wel of geen gouden keeltje, jong tot oud laat horen wat ie in huis heeft. "Dat hele kleine dorpje, wat mij het meest bekoort", klinkt het. Hoewel Besselink zelf het lied nog niet zo lang kent, hoort ze om haar heen hoe het leeft. "Een volkslied geeft een stukje identiteit aan een dorp, en het verbind."
Voor de mensen die de songtekst niet meer van het eerste tot het zesde couplet kunnen opdreunen zijn er wat spiekbriefjes uitgedeeld. "Van mijn generatie zal het overgrote deel het wel kennen. Het is zelfs zo dat wij het op de basisschool al leerden." Tegenwoordig gebeurt dat niet meer, maar van Geurtsen mag het wel weer terugkomen. "Net als het dialect!"
De vrijwilligers zijn blij dat er zoveel dorpsgenoten gehoor hebben gegeven aan de oproep en uit volle borst tot de laatste regel meezongen. "Ik hoop dat ons mooi klein dorpje nog jaren mag bestaan."
