Drie moeders, drie gedode dochters: één monument

Het lijken op het eerste gezicht gewoon drie vriendinnen, Hester, Judith en Riet. Drie vrouwen van middelbare leeftijd, gezellig aan de cappuccino. Je zou niet zeggen dat ze een ongelooflijk leed delen, maar het tegendeel is waar. Hester Stam verliest in 2013 haar dochter Wendy. Die is dan 30 jaar en wordt om het leven gebracht door een ex-partner. Ze laat dan een zoon van zeven jaar achter.

Judith Hendriks haar dochter Silke wordt in 2019 gedood door haar partner. Zij is dan 24 jaar. De twee moeders kennen elkaar dan nog niet. Daar komt al snel verandering in als de twee elkaar leren kennen via een lotgenotencontact via Facebook. Omdat ze zo dicht bij elkaar wonen, spreken ze al snel af met elkaar. Hester: "Ik woon dichtbij, dus als je een keer wil praten dan geef maar een gil", zegt ze tegen Judith.

In november 2021 wordt Riet Keuben de derde moeder in Zevenaar die een dochter moet afgeven. Sidney is dan 21 jaar en wordt om het leven gebracht door haar vriend. Het toeval wil dat Riet en Hester dan nog collega's zijn bij de thuiszorg. Riet daarover: "Toen het Hester overkwam, dacht ik wel, ooh wat erg. Maar als het dan jezelf overkomt, weet je pas wat een ander voelt." En zo worden deze drie vrouwen door het bizarre noodlot aan elkaar verbonden. Tegen wil en dank worden ze vriendinnen die lief en leed delen.

De vriendschap met elkaar is anders dan met andere vriendinnen. Judith: "Omdat je hetzelfde mee hebt gemaakt, omarm je elkaar en dat vind ik wel prettig. Lief en leed delen met elkaar."

Hester vult aan: "Het is weleens lastig omdat het bij mij al tien jaar geleden is, dat je het er met nog maar weinig mensen over kan hebben, terwijl het voor jou als de dag van gisteren is. En dat maakt het een stuk makkelijker met Riet en Judith."

Riet, die er als laatste bij is gekomen, vult aan: "Soms heb ik dagen dat ik niet uit bed kan komen, ik doe het wel. En dan zeggen Hester en Judith, het komt goed." Naast het verdriet is er gelukkig ook ruimte voor andere zaken. Judith: "We steunen elkaar in verdriet maar ook wel in blijheid. We kunnen ook wel lachen samen, maar dat moet ook. Ik ben bijvoorbeeld net oma geworden en dat is ook heel fijn."

Het idee voor een monument komt van Hester. Omdat het een tegel met een lieveheersbeestje wordt, hebben de vrouwen hun appgroep nu de naam 'De Tegelzetters' gegeven. Ze hopen dat de tegel in de toekomst wordt vervangen door een echt monument. Dat moet dan een plek worden waar de vrouwen heen kunnen om een bloemetje te leggen op belangrijke dagen. Judith: "Dan kun je er naar toe, dat vind ik heel belangrijk." Riet vult aan: "Voor onze dochters, jullie blijven bestaan in ons."

Én ze hopen op minder geweld, dat mensen nadenken voordat ze handelen. Hester: "Ook al zou je er maar één mensenleven mee redden dan heb je er toch weer eentje gewonnen." Met een dikke knuffel. precies op de plek waar zaterdag de tegel komt te liggen, nemen de vrouwen afscheid van elkaar. Met een traan maar ook met een lach, want ze delen lief en leed.