Rijk van Nijmegen
Nadine spreekt over slavernijverleden: 'We blijven mensen'
17 juni, 16:00 • 3 minuten leestijd
BERG EN DAL - “Ik heb geen enkel probleem met mijn kleur, anderen maken een probleem van mijn kleur!” Het zijn de woorden van Nadine Robertus uit Nijmegen. Het slavernijverleden van haar voorouders op Curaçao houdt haar nog dagelijks bezig. Op het Keti Koti festival in het Afrikamuseum in Berg en Dal sprak Nadine zaterdag over haar haar familiegeschiedenis, over wat die historie betekent voor haar eigen leven en over haar strijd voor gerechtigheid.
De waardering die ze voor haar achtergrond had, is alleen maar groter geworden sinds ze haar geschiedenis van haar familie onderzoekt, vertelt Nadine. "Mijn familie komt uit het district waar ook de vrijheidsstrijd van Tula gestart is". Tula is een slavenleider die in de achttiende eeuw zorgde voor slavenopstand in het westen van Curaçao. "Zelf ben ik ook daar geboren en heb ik daar tot mijn vijfde gewoond. Als ik op Curaçao ben en ik ga daar naar toe dan voel ik een speciale band, een verbinding die ik elders niet voel".
'Door mijn voorouders sta ik hier'
Nadine ploetert archieven en databestanden door, maar een gedeelte van haar geschiedenis is nog lang niet ontrafeld. "Op dit moment zijn er veel meer vragen dan dat er antwoorden zijn", zegt ze over haar zoektocht.
Ik laat mij graag door hun veerkracht inspireren.
"Mijn familieleden en hun nazaten hebben het niet makkelijk gehad. En toch hebben ze het overleefd waardoor ik nu hier sta. En ik laat mij graag door hun veerkracht inspireren."
Chloorbad
Ondanks haar motivatie ervaart Nadine dat ze in de maatschappij anders behandeld wordt. Dat maakte ze bijvoorbeeld mee bij een sollicitatiegesprekken. "Ze wilden liever geen vrouw, liever ook geen persoon die klein was, want die zou geen overwicht kunnen hebben en liever ook geen donker persoon, want die zou het tempo niet aankunnen."
"Ik ben ik en laat me niet in een hoekje zetten door wie dan ook", stelt Nadine "Ik gaf meteen bij het begin aan dat ik me niet ging laten ombouwen, groeien deed ik ook niet meer en ik ga geen chloorbad nemen. Als ik ergens moet gaan werken waarbij men mij niet als mens kon zien dan kom ik al met een 10-0 achterstand binnen. Ieder mens is verschillend, maar we blijven mensen!"
'Aap' roepen
Nadine gaat niet bij de pakken neer zitten, maar doet er zelf alles aan om mensen op andere gedachten te brengen. Ze voert gesprekken met de gemeente Nijmegen om meer aandacht te vragen voor de koloniale en slavernijgeschiedenis in Nijmegen, maar het moet ook van mensen zelf komen, meent ze.
"Als we elkaar als mens kunnen ontmoeten, dan maken we al een eerste stap naar verbinding. En als je geen klik hebt met iemand, dan heb je geen klik met die persoon en kun je gewoon je weg vervolgen. Je hoeft niet tegen een wildvreemde die je niks misdaan heeft 'aap' te roepen."
Je hoeft niet tegen een wildvreemde die je niks misdaan heeft, 'aap' te roepen.
"Zelf geef ik workshops omtrent de slavernijgeschiedenis aan zowel middelbare als lagere scholen. Ook ben ik gespreksleider bij diverse activiteiten waar er met groepen over dit soort thema’s gesproken wordt, vaak naar aanleiding van een film of een voorstelling. En dan gaat het niet alleen over het verleden, maar vooral ook over het hier en nu en morgen."
Wat is Keti Koti?
Keti Koti is een van oorsprong Surinaamse feestdag en betekent letterlijk Gebroken Ketenen. Op 1 juli 1863 werd de slavernij afgeschaft door het Koninkrijk der Nederlanden. Of eigenlijk 1873, want hoewel de slavernij werd afgeschaft in 1863, waren de tot slaaf gemaakte mensen nog tien jaar lang verplicht om op de plantages te blijven werken.
Na het afschaffen van de slavernij kwamen ruim 45.000 oorspronkelijk Afrikaanse tot slaaf gemaakte mensen vrij, waarvan 34.441 in Suriname. Keti Koti wordt in Suriname ook wel Dag der Vrijheden of Kettingsnijden genoemd. In Suriname is Keti Koti vanaf 1955 een officiële feestdag.
