Schreeuwend om hulp wordt Rik uit de loopgraaf getrokken: 'Ga ik dood?'

Gelukkig voor Rik is het 'maar' een oefening. De wond en het bloed zijn nep, de vijand ook. Dit is een training van de Geneeskundige Troepen, op de Generaal Spoorkazerne in Ermelo. Toch voelen de militairen allemaal wel de adrenaline van het moment.

"We proberen zo realistisch als mogelijk te oefenen", legt sergeant Joey uit. "We laten de mannen en vrouwen eerst een stuk rennen met zware bepakking, zodat ze moe zijn voordat ze bij de loopgraaf komen. Daar is ontzettend veel herrie en chaos gecreëerd, chaos die je ook in oorlogsgebied tegenkomt. Bovendien sluipt er nog een vijand door de bossen, die plotseling kan opduiken en je neer kan schieten. Ze moeten dus echt scherp zijn."

Uiteindelijk lukt het de militairen om Rik uit de loopgraaf te krijgen, maar daar houdt hun werk niet op. Ze gaan gelijk aan de slag om te onderzoeken wat Rik mankeert, en wat ze moeten behandelen. "Treat first what kills first", legt Joey uit. "We onderzoeken in het veld al alle belangrijke verwondingen. Wat direct gevaar oplevert, verzorgen we ter plekke, andere dingen komen later, in het veldhospitaal. Maar we kunnen niet iemand dood laten bloeden tijdens het vervoer, dus plaatsen wij bijvoorbeeld een tourniquet. Die zware rugzak die we mee hebben: daar zit alles in wat we nodig kunnen hebben, van verband tot aan medicatie."

Rik speelt niet alleen maar slachtoffer: tijdens de oefening moet hij ook, samen met zijn collega Rik Kapitein, zelf een gewonde ophalen en verzorgen. En de oefening gaat nog veel verder: de mannen komen in het veldhospitaal, en helpen bij een grote evacuatie van gewonden uit de frontlinie. "Ik dacht dat ik wel wat kon, omdat ik op de basisschool EHBO had gevolgd", zegt Rik Bronkhorst. "Maar wat deze militairen, onder zoveel druk, kunnen, dat is toch even een stapje verder."