Bij Apeldoorner ontplofte een brandbom, maar hij weet niet waarom

“Mensen negeren me en denken dat ik een crimineel ben”, klinkt uit een slachtofferverklaring in de rechtbank van Zutphen. De Apeldoorner slaapt slecht en heeft last van concentratiestoornissen nadat hij en zijn dochters (toen 10 en 11 jaar) een aanslag ternauwernood overleefden.

Het is 11 april 2020, de zaterdagavond voor Pasen. Even voor middernacht klinkt een harde knal. Een brandbom, gemaakt van een plastic fles met brandstof en zwaar vuurwerk, komt tegen de voorgevel van de woning tot ontploffing.

De brand wordt door buurtbewoners snel geblust. Daardoor blijft de schade beperkt. De getroffen bewoner en zijn dochters komen met de schrik vrij. Maar de gedachte dat het heel anders had kunnen aflopen heeft ze getraumatiseerd.

Volgens de officier van justitie is die brandbom afkomstig van vier verdachten. De jongste, een jongen uit Zeist van dan 14 jaar oud, zou de bom hebben gegooid. Een 19-jarige man uit Westzaan zou de opdrachtgever zijn. Waarom hij de aanslag wilde plegen, blijft de vraag: hij was maandagmiddag niet aanwezig in de rechtbank.

Ook de medeverdachten geven geen antwoord op die prangende vraag. Ze ontkennen elke betrokkenheid. Zelfs nadat de auto van de 23-jarige verdachte uit Diemen is gezien op camerabeelden van een in de straat geparkeerde Tesla. Hij wijst naar een 21-jarige man uit Amsterdam. Via hem zou zijn auto zijn uitgeleend aan de man uit Westzaan.

Opgegeven alibi’s blijken na politieonderzoek niet te kloppen. Telefoons maakten verbinding met masten in de omgeving van de aanslaglocatie. Via automatische kentekenplaatherkenning is te zien dat de betrokken auto van Amsterdam naar Apeldoorn en terug is gereden. Mede daardoor concludeert het OM dat de 14-, 21-, en 23-jarige mannen tezamen de aanslag hebben gepleegd.

Alle volwassen verdachten horen drie jaar cel tegen zich eisen. De jongste verdachte 184 dagen jeugddetentie, waarvan 180 voorwaardelijk, en een werkstraf van 200 uur.

“Met deze eis kan ik leven”, zegt de bewoner met trillende handen nadat hij de rechtszaal heeft verlaten. “Het duurt al drie jaar. Met de uitspraak hoop ik er een punt achter te kunnen zetten. Ik denk er nog elke dag aan.”

De uitspraak volgt over drie weken.