Rivierengebied

'We kunnen niet stoppen', zegt stichting voor Oekraïne na twintigste keer

Maurits Klaver bij het busje dat naar Oekraïne gaat.
Maurits Klaver bij het busje dat naar Oekraïne gaat. © Omroep Gelderland
PUIFLIJK - De oorlog in Oekraïne is nog altijd dagelijks in het nieuws en nog steeds zijn vrijwilligers druk bezig met het inzamelen van spullen voor Oekraïne. Zoals de stichting Samen voor Oekraïne uit Druten. Vrijwilligers van die stichting reizen dit weekend voor de twintigste keer met een busjes en aanhangers vol hulpgoederen naar Oost-Europa. "Elke keer als we terugrijden zeggen we tegen elkaar: 'we kunnen gewoon niet stoppen'."
Rob Peters en Antonina lopen samen door de stalling waar dozen vol spullen staan. Niet alles kan deze keer mee in de busjes. "Kleding laten we deze keer maar even hier. Medische spullen en ingeblikt voedsel zijn nu het belangrijkst."
De stichting Samen voor Oekraïne is al sinds de start van de oorlog in februari vorig jaar bezig met hulp voor Oekraïners. Vluchtelingen in Nederland krijgen ondersteuning waar dat nodig is, maar er wordt ook veel ingezameld om naar Oekraïne te brengen. "Kleding, aggregaten, medicijnen, dekbedden, gereedschap, je kunt het zo gek niet bedenken", somt voorzitter Maurits Klaver op. "Ze hebben overal een tekort aan. We werken samen met een stichting in Oekraïne. Die zorgt ervoor dat de juiste spullen op de juiste plek terechtkomen. Ze zijn blij met alles wat we krijgen."

Luchtalarm klonk weer

Dat vertelt ook Ton Liebregts. Hij verhuisde kort voor de oorlog naar Oekraïne en is nu betrokken bij Samen voor Oekraïne. Hij heeft dagelijks contact met de vrijwilligers, en geeft updates over het leven in Kyiv. "Vannacht ging het luchtalarm weer af, omdat er raketten waren afgeschoten." Hij heeft contact met onder meer de lokale militaire ziekenhuizen en weet dus precies wat er nodig is. "Ik heb een lijst met gewenste medicijnen opgestuurd. Het zou mooi zijn als jullie daarbij kunnen helpen", zegt hij.
Rob en Antonina pakken samen het busje vol
Rob en Antonina pakken samen het busje vol © Omroep Gelderland

'Zó veel leed'

Maurits, Rob, Antonina en de rest van de vrijwilligers doen hun best om zoveel mogelijk in te zamelen, maar ze merken wel dat het moeilijker gaat dan een jaar geleden. "Er is nu veel minder aandacht", legt Maurits uit. "Maar de situatie is niet minder schrijnend. Ik heb vrouwen gesproken die vertelden hoe Russische soldaten hun dochter voor hun ogen verkrachtten en vermoordden. En in het ziekenhuis hebben we soldaten gesproken die in gevangenschap de helft van hun gewicht zijn kwijtgeraakt, of die geen ledematen meer hadden. Er is nog steeds zó veel leed, we moeten blijven helpen."
En dus gaat de stichting de komende week voor de twintigste keer naar Oekraïne. "En daar zal het helaas niet bij blijven", denkt Maurits. "Het liefst zou ik onze busjes verkopen, omdat het niet meer nodig is om die kant op te gaan. Maar zolang de oorlog duurt, zullen wij de mensen daar blijven helpen. Dat is het minste wat wij kunnen doen."