Rijk van Nijmegen
Jan Troost spreekt Kamerleden toe met de dood in de ogen
9 mei, 18:40 • 3 minuten leestijd
DEN HAAG - Hij heeft nog maar een week te leven, maar ging dinsdag toch in een ambulance naar Den Haag, waar hij vanaf een brancard Tweede Kamerleden toesprak. Boegbeeld van de gehandicaptenbeweging Jan Troost uit Wijchen is letterlijk een activist tot in de kist.
Zelf reizen gaat niet meer. Jan zit door Osteogenesis Imperfecta (broze bottenziekte) al zijn hele leven in een rolstoel en daar komt nu nog de ellende van slokdarmkanker bij. Maar zijn hersenen werken nog op volle toeren en zijn activisme is er ook nog volop. "Politici moeten nog wel wat bijleren", grijnst hij.
Dus is zijn laatste wens nog één keer naar de Tweede Kamer om de politici op het hart te drukken dat er nog heel veel geregeld moet worden, voordat mensen met een beperking gelijke kansen hebben als andere mensen.
Op brancard Tweede Kamer in
Stichting Ambulancewens maakte zijn wens waar. Deze dinsdag wordt Jan per ambulance naar Den Haag gebracht en daar op een brancard het Kamergebouw binnengereden. Tweede Kamervoorzitter Vera Bergkamp heet hem welkom. De tranen schieten haar in de ogen. "Het idee dat dit nu echt de laatste keer is dat ik hem spreek. Hij is zo'n bijzondere activist die zich niet op één politieke partij richtte, maar boven de partijen stond."
In de plenaire vergaderzaal komt het ene na het andere kamerlid Jan de hand schudden en een knuffel geven: Jesse Klaver van GroenLinks, Lucille Werner van het CDA, Kees van der Staaij van de SGP, Renske Leijten van de SP. "Jan heeft me echt de ogen geopend", zegt Leijten. "Hij zei meteen toen hij wist dat ik woordvoerder zorg was, dat we mijn stad in een rolstoel gingen bezoeken. Nou, ik wist niet wat ik meemaakte. Waar je allemaal niet naar binnen kan."
Jan Troost komt nog één keer op voor belangen gehandicapten
Vijftig jaar actievoeren
Dat de Kamerleden tijd maken voor de Wijchenaar, is niet verwonderlijk. Troost is al vijftig jaar een bekende actievoerder als het gaat om gelijke rechten en gelijke toegang voor mensen met een beperking. Hij kreeg landelijke bekendheid met zijn acties, bijvoorbeeld voor deelname van rolstoelers aan de Nijmeegse Vierdaagse. En dwong respect af met wat hij wist te bereiken.
Kijk hier naar de documentaire over zijn vijftig jaar durende strijd.
De aanwezige Kamerleden luisteren aandachtig naar wat Jan te vertellen heeft. Enkelen nemen huilend afscheid van hem. Maar zeggen ook de boodschap gehoord te hebben. Lisa Westerveld van GroenLinks: "Wij gaan zorgen dat zijn strijd wordt voortgezet."
Vanaf zijn brancard deelt Jan zijn boeken uit, geeft nog pamfletten mee en schiet zelf ook regelmatig vol. "Ik doe dit voor mensen zoals mijn eigen dochter, die dezelfde ziekte heeft als ik. Ze ligt twintig uur per dag op bed, maar kan nog steeds heel veel werk verzetten en van betekenis zijn. Dáár moet naar gekeken worden. Naar het individu, niet naar de groep. Ik heb het idee dat mijn boodschap wel overgekomen is. En als ze er niets mee doen, kom ik hier na mijn overlijden spoken", waarschuwt hij.
Jan Troost viel eind april op door alvast zijn eigen uitvaart te organiseren, waar hij zelf bij was.
