Gelderse Vallei

Scholieren bedanken veteraan voor vrijheid in brief: 'Ontzettend lief'

Lotta geeft haar brief aan veteraan Max Wolff.
Lotta geeft haar brief aan veteraan Max Wolff. © Omroep Gelderland
WAGENINGEN - Met een grote glimlach neemt de 97-jarige Max Wolff uit Wageningen de brieven in ontvangst van de 13-jarige scholieren Lotta en Robin. Met de brief willen ze hem bedanken voor de strijd voor de vrijheid die hij voerde in de Tweede Wereldoorlog. Max Wolff is één van 400 veteranen die zo'n brief krijgen geschreven door scholieren uit Wageningen, Nijmegen en Arnhem.
Zijn handen trillen een beetje, maar zijn stem is nog vast als hij aan de brief van Lotta Zwetsloot begint. "Ik ben Lotta en ik vraag me af wat vrijheid voor u is. Voor mij is het dat ik vrij kan lopen en kan zeggen wat ik wil. Ik kan me niet voorstellen om niet vrij te zijn. Ik ben heel erg dankbaar voor alles wat u heeft gedaan om voor onze vrijheid te strijden", leest Max Wolff voor.

Lieve brief

"Wat een ontzettend lieve brief", zegt hij tegen Lotta. "Het is heel bijzonder dat er nu de laatste jaren meer aandacht is voor wat wij hebben gedaan en meegemaakt. Daar heeft het lang aan ontbroken."
Lotta Zwetsloot, Max Wolff en Robin Nijman.
Lotta Zwetsloot, Max Wolff en Robin Nijman. © Omroep Gelderland
Robin Nijman schrijft in haar brief: ik ben dankbaar om naar school te kunnen en te kunnen geloven wat we willen. Ik ben nieuwsgierig hoe het was in de oorlog. Ik kan me daar niets bij voorstellen. Was de lucht toen net zo mooi als nu? En Lotta vraagt: was u niet bang in de oorlog. Max Wolff: "Ja, we waren allemaal bang, maar de oorlog duurde zo lang dat je niet bang kon blijven."
'Bedankt voor het strijden'
Vervolgens gaat de hoogbejaarde veteraan met een ijzersterk geheugen op de vertelstoel zitten. Terwijl Lotta en Robin aandachtig luisteren vertelt hij over Normandië, de Ginkelse Hei, amfibievoertuigen en schietpartijen. "Toen we door België trokken kwamen we bij een gebouw dat gebombardeerd was. Er zaten heel veel mensen in dat gebouw. Kinderen, baby's nog. Wij hebben ze toen allemaal onder het puin vandaan gehaald en in een massagraf begraven."
Max Wolff in de Tweede Wereldoorlog.
Max Wolff in de Tweede Wereldoorlog. © Max Wolff
Voor Lotta en Robin een wereld die heel ver weg is. Robin: "Voor mij is het heel belangrijk dat ik in een vrij land leef. Als je bijvoorbeeld naar China of Korea kijkt, dan zie je dat ze veel minder vrijheid hebben. Ik ben dankbaar dat wij dat wel hebben." Er verschijnt een grote glimlach op het gezicht van Max Wolff: "En ik vind het heel fijn dat jullie hier zijn."
Naast Max Wolff in Wageningen hebben honderden veteranen in Nederland en in de geallieerde landen brieven ontvangen. In Nederland zijn ze door tientallen vrijwilligers thuis bezorgd.