Wijchense kasteelvrouwe Emilia trouwde stiekem met haar grote liefde

Op de gevel van Kasteel Wijchen zijn bijzondere muurankers te zien. Het zijn twee in elkaar verstrengelde hoofdletters E en ze zijn daar rond het jaar 1615 aangebracht door prinses Emilia van Nassau en haar echtgenoot Emanuel van Portugal. De muurankers verbeelden de innige, maar moeizame liefde tussen de twee.

Emilia is de jongste dochter van Willem van Oranje en zijn tweede vrouw Anna van Saksen. Ze wordt in 1569 geboren en is al vroeg wees, haar moeder sterft als Emilia nog maar 8 jaar oud is en enkele jaren later wordt haar vader in Delft doodgeschoten door Balthasar Gerards.

Emilia gaat wonen bij haar oudste zus Maria in Delft en als ze 19 jaar is, wordt ze hofdame op het hof van haar broer Maurits van Oranje Nassau, die inmiddels stadhouder is van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Ze is een intelligente en charmante jonge vrouw, ze spreekt haar talen en beweegt zich met flair in de hoogste kringen van de republiek. Ze heeft contacten met wetenschappers en kunstenaars en wordt ook wel ‘de geleerde Emilia’ genoemd.

In 1597 bezoekt Emanuel van Portugal, een bastaardzoon van de Portugese troonpretendent, het hof van Maurits. Emilia is dan 28 jaar en op zoek naar een echtgenoot. Ze valt als een blok voor Emanuel, en dat gevoel is wederzijds, maar broer Maurits geeft geen toestemming voor een huwelijk. Want een rijke protestantse prinses en een arme katholieke bastaard, dat gaat niet samen. Maar Emilia en Emanuel trekken zich daar niks van aan en op de avond van 7 november 1597 trouwen ze stiekem op het Stadhouderlijk Kwartier voor een katholieke priester.

Maurits is woedend, hij probeert het jonge paar van elkaar te scheiden, maar het lijkt erop dat het huwelijk al geconsumeerd is en dat betekent in die tijd dat er dan eigenlijk geen weg terug meer is. Emanuel moet vluchten en hij vertrekt naar het Duitse Wezel. Emilia wordt door haar broer naar het Prinsenhof in Delft gestuurd, waar wekenlang op haar wordt ingepraat, maar ze verzet zich hevig en geeft geen haarbreed toe. Na een maand laat Maurits haar uiteindelijk maar gaan en Emilia reist naar haar man in Wezel. Een jaar later komen ze terug in de republiek en gaan ze in Delft wonen, maar pas in 1608 vergeeft Maurits zijn zusje.

In 1609 kopen Emilia en Emanuel in Wijchen een vervallen burcht met landgoed en ze laten een nieuw kasteel bouwen op de middeleeuwse fundamenten. De muurankers op de gevels worden gesmeed in de vorm van twee in elkaar gevlochten letters E, hun initialen. Vanaf 1615 verblijven Emilia en Emanuel en hun tien kinderen regelmatig in Wijchen.

Maar Emanuel komt als katholiek maar niet aan de bak in de protestantse Republiek der Verenigde Nederlanden en hij vertrekt in 1626 naar Brussel waar hij voor de katholieke Spanjaarden gaat werken. Emilia gaat niet mee, ze vertikt het om zich met de moordenaars van haar vader in te laten en vertrekt met haar dochters naar Genève. Daar sterft ze op 16 maart 1629 op 59-jarige leeftijd. En zo gaat deze grote liefde als een nachtkaarsje uit. Het enige dat nog herinnert aan dit bijzondere liefdesverhaal zijn de muurankers in kasteel Wijchen.