Rijk van Nijmegen

Nijmeegse studenten keren terug uit Polen met twaalf Oekraïense vluchtelingen

De studenten met medewerkers van The Canada Way
De studenten met medewerkers van The Canada Way © Lars Bressers en Max Schonenberg
NIJMEGEN - Zes Nijmeegse studenten vertrokken vorige week woensdag met twee volgeladen busjes naar de Pools-Oekraïense grens om daar hulpgoederen af te leveren. Afgelopen zondag kwamen ze terug, niet met een lege bus, maar met twaalf Oekraïense vluchtelingen. "Een indrukwekkende reis."
Na twee dagen rijden komen de zes studenten, die deel uitmaken van de Nijmeegse tak van Keep them Warm, aan in Przemysl. In deze Poolse grensplaats worden Oekraïense vluchtelingen opgevangen. De organisatie The Canada Way, bestaande uit oud-militairen, zorgt er uiteindelijk voor dat de meegenomen spullen in Oekraïne terechtkomen.
De samenwerking tussen de organisaties is dus erg belangrijk. De studenten vertellen dat ze veel respect hebben voor de militairen die bij de organisatie werken. En zij zijn weer erg blij met de hulp vanuit Nederland. Ze hebben een gezamenlijk doel dat ze door de samenwerking kunnen bereiken.

Een jaar oorlog

De studenten blijven een dag in de stad en helpen de Canadese organisatie met spullen inpakken en verdelen. Het is ook de dag dat de oorlog in Oekraïne één jaar bezig is. Ze worden daar aan herinnerd als ze een herdenking passeren. "Er brandden lichtjes en er werd gezongen. Hoewel we er niets van konden verstaan, was het erg indrukwekkend om te zien en was de emotie bij de mensen duidelijk te voelen", vertelt Johanne.
De studenten komen meer vluchtelingen in de stad tegen die hen vragen of ze mee naar Nederland mogen. De studenten zijn echter al gekoppeld aan twaalf vluchtelingen via de stichting On My Way UA. Deze groep reist dus met het gezelschap mee terug.
Het gaat om drie kinderen, een paar mannen, maar het grootste gedeelte is vrouw. "De meesten hebben alleen een tas met bezittingen bij zich, de rest hebben ze achtergelaten. Dan besef je wel even hoeveel geluk je hebt om in Nederland te wonen", zegt Max. "We reden daar weg met zoveel voldoening en nog veel meer motivatie om te helpen dan we al hadden."

Facetimen met het thuisfront

De terugweg verloopt rustig. De vluchtelingen hebben veel meegemaakt en zijn moe van de lange reis. Ook is er een taalbarrière, dus gaat de meeste communicatie via Google Translate.
In de auto waar Johanne mee reist, zit een gezin met twee kinderen. Ze facetimen met hun vader die in Oekraïne is achtergebleven. Max en Johanne voelen zich best verantwoordelijk voor de groep vluchtelingen.
Een probleem waar je namelijk niet zo veel over hoort, is mensenhandel. Af en toe verdwijnen er busjes met mensen. "Een tijdje geleden nog meldde zich iemand die zich voordeed als arts", weet Max. Dit maakt het lastig om iedereen te vertrouwen.
Herdenking van de oorlog in Pszemysl
Herdenking van de oorlog in Pszemysl © Lars Bressers en Max Schonenberg
Als ze de vluchtelingen uiteindelijk achtergelaten in het centrale opvangcentrum van het Rode Kruis in Utrecht voelt dit best raar voor de studenten. "Je hebt toch een hele reis samen meegemaakt en dan moet je die verantwoordelijkheid opeens uit handen geven. Iedereen werd toen wel even emotioneel." Gelukkig was de sfeer onderling goed en hebben ze veel steun aan elkaar.
De studenten ervaren de trip als een groot succes die veel impact op de groep heeft. "We zijn al bezig met de volgende reis plannen", zegt Johanne. Hulp in Oekraïne is nog steeds nodig en in Przemysl zijn ze maar wat blij met de goederen uit Nederland.