Gespleten dorp Klarenbeek was in de jaren vijftig 'klein-Ierland'

Klarenbekers hadden niet alleen bakkers en slagers voor beide geloofsgemeenschappen. Als goede katholiek ging je natuurlijk niet voetballen of muziek maken bij de 'anderen', dat was toen heel vanzelfsprekend. Het dorp is in het jaar waarin de dorpsfilm wordt gemaakt nog vooral agrarisch van karakter. Er zijn veel keuterboertjes, flink wat aannemers en Klarenbekers vinden ook werk in de vlakbij gelegen papierfabrieken. De wegen rondom en in het dorp zijn soms nog verharde kleistroken waarover veel boertjes met paard en wagen voort hobbelen.

Onkruid op de akkers wordt bespoten met een zwavelhoudend goedje waardoor ook de spuiter zelf na een poosje 'geel' zag en waarschijnlijk ook regelmatig naar adem moest happen. Hoewel er ook verantwoord werd verbouwd zonder bestrijdingsmiddelen, zoals een strook grond waar kruiden voor specerijen groeiden. Dan was het biologisch-dynamische devies: heel veel schoffelen.

'Werkpaarden' waren nog een belangrijk onderdeel van het boerenleven en in de film zien we dan ook heel veel edele viervoeters en een hengstenhouder die nageslacht komt regelen, maar ook een 'paardenfluisteraar' die tamelijk hardhandig te werk gaat bij het mak maken van zijn viervoeter. Slager Hissink loopt gezellig met de sigaar op de lip door zijn winkel. Uit de koelcel komt een groot stuk vlees tevoorschijn waarvan ter plekke voor de klant stukken kunnen worden afgesneden. Of mensen telefonisch bestelden is de vraag, maar de slager was in die jaren bereikbaar op nummer 282.

Klarenbeek is nu geen klein-Ierland meer. De dorpelingen zijn naar elkaar toe gegroeid en er wordt samen gemusiceerd en gesport in het multifunctioneel centrum (MFC) en op Sportpark De Pauw . En gezelligheid is er ook in het dorpshuis in dat MFC dat voor een groot deel met hulp en inzet van inwoners zelf tot stand is gekomen.