Verdriet in Syrië raakt Simon: 'Op school gaat het niet goed'

Simons hele familie woont er, vertelt hij. "Het was heel erg schrikken op de dag van de aardbeving. Ik heb daar ooms, tantes, oma's, neven en nichten wonen. Toen er eindelijk verbinding was, begon iedereen te huilen. Nu zijn ze bang."

Hoewel Simons familie ongeschonden uit de ramp is gekomen, is hij er dag en nacht mee bezig: "Ik slaap soms wel, maar niet zo goed. Ik blijf aan mijn familie denken. De situatie is heel verdrietig, er is hulp nodig. De mensen zijn arm, hebben geen voedsel en ze hebben het koud." De gedachte aan zijn familie zorgt ervoor dat hij zich op school niet goed kan concentreren. "Op school gaat het ook niet goed," verzucht hij.

Het is klap op klap voor de Syrische katholieke gemeenschap. Al jaren wordt er zware strijd geleverd in het overwegend katholieke noorden, met de stad Aleppo als middelpunt. En juist die stad is nu zwaar getroffen door de aardbevingen. Door de jarenlange strijd tegen Assad is het gebied al jarenlang verstoken van voorzieningen. Er is geen materieel en er zijn geen hulpverleners.

Dat beaamt Marian, ook haar familie woont in het getroffen gebied. "Het gaat niet goed met ze. Je had al de oorlog die het leven daar heel moeilijk maakte. Het leven is er duur, er is geen werk, geen voedsel en geen geld. Maar nu is er ook geen internet meer, en dus is communicatie onmogelijk."

Bovendien maakt Marian zich zorgen om haar schoonmoeder. "Ze heeft de aardbevingen wel overleefd, maar haar huis is onveilig. We zeggen tegen haar: ga daar weg, zorg dat je veilig bent. Maar dat wil ze niet, ze wil haar huis niet verlaten."

Dat ze niets voor haar familie kan doen, roert Marian tot tranen. "We willen wel helpen, maar dat kunnen we niet," snikt ze.

Door de complexe en vijandige politieke situatie in Syrië komen hulporganisaties maar mondjesmaat op de rampplek terecht. Daardoor is het sturen van humanitaire hulp, goederen en voedsel ingewikkeld.