Susan, Barry en Miranda: 'Misbruikt door zelfde pleegvader in De Glind'

Het is januari 1986. Miranda is 5 jaar en bijna jarig. Samen met haar broertje gaat ze van plek naar plek. Hun moeder is psychiatrisch patiënt en kan niet voor ze zorgen. Zo komt ze bij familie W. terecht, een gezinshuis in Jeugddorp De Glind waar meer kinderen wonen.

Miranda voelt gelijk dat ze alert moet zijn. Pleegvader W. wordt snel boos. Haar broertje is 3. Die wil ze beschermen. Hij plast soms in zijn bed. Dat maakt de pleegvader kwaad. “Mijn broertje werd eens aan zijn armpje de trap afgesleurd naar de wc. Hij huilde en schreeuwde. Ik stond onderaan de trap en kon niets doen. Ik weet nog hoe dat voelde.”

Soms komt de pleegvader ’s avonds op Miranda’s kamer. Hij zit op de rand van het bed. Dan raakt hij haar aan. Onder de dekens. Onder haar pyjama, in haar onderbroek.

Miranda is ‘s avonds doodsbang dat hij weer komt. Ze vermoedt dat ze niet de enige is bij wie hij dit doet. Soms loopt hij langs. Ze houdt haar adem in. Als hij doorloopt, is ze opgelucht. Ze hoort weleens geschreeuw of gehuil uit andere kamers.

Op diezelfde gang slaapt Barry. Hij is 9 jaar als hij bij familie W. komt. Vijftien andere pleegzorg-plaatsingen heeft hij dan al gehad. De Glind is de oplossing, hoort hij. “Dat was het verre van.”

Barry is mondig. “Het begint met verbaal geweld. Daarna kreeg ik een tik. Dat werd een dreun. Toen een pak slaag. Tot ik eens knock-out werd geslagen.” Het geweld escaleert. Pleegvader W. zoekt middelen om hem te breken, denkt Barry. Dan gaat ’s avonds zijn kamerdeur open.

“Hij betastte me. Ik reageerde niet zoals hij wilde. Dat maakte hem nog bozer.” Barry kende seksueel misbruik uit kindertehuizen en internaten. “Het had minder impact op me dan hij wilde. Ik weet dat andere kinderen er erger mee zaten.” Ze spreken soms onderling over het avondritueel. Daardoor weet Barry ‘vrij zeker’ dat vier andere kinderen ook zijn misbruikt. Hij noemt een rits aan namen. Daar staat Miranda's naam tussen.

De strijd tussen Barry en pleegvader W. bereikt een climax. “We waren op een uitje met jongens, een soort kamp. Daar was een andere man bij. Die kwam een nacht mijn tent in en heeft me verkracht." Het pleegkind naast hem doet uit angst of hij slaapt. "Ik heb later verhaal gehaald bij die man. Hij woonde ook in De Glind. De man zou mij op aanwijzen van pleegvader W. als slachtoffer hebben uitgekozen."

Barry stapt naar de orthopedagoog van De Glind. Hij is dan elf jaar. Hij wil naar de politie. Maar zover komt het niet.

Een derde kind, Susan, komt rond die tijd het huis van familie W. binnen. Ze is doodsbang. Soms klopt ze tegen de muur. Een ander klein pleegbroertje klopt terug als antwoord: ik ben oké. Susan vertelde vorige week haar verhaal. Het pleegbroertje waarmee ze klopte, kan ze nergens meer vinden.

Barry en Miranda weten niet dat het verhaal van Susan over dezelfde pleegvader gaat als die van hen. Ze weten ook niet wie Susan is als ze hun verhaal doen bij Omroep Gelderland: Susan is een schuilnaam. Ook elkaars verhaal kennen Barry en Miranda niet.

Zie ook: Susan werd misbruikt door haar pleegvader: 'Het leek alsof niemand luisterde'

Als Barry 11 jaar is besluit hij dat de maat vol is. Hij stapt naar de orthopedagoog van het dorp. “Ik wil naar de politie”, zegt hij. De medewerker luistert naar zijn verhaal en schrikt. Dan brengt ze hem terug naar huis.

Een weekend gaat hij naar een ander gezin. Dan wordt hij overgeplaatst naar een nieuw gezinshuis in het dorp. Barry: “Ik wist toen nog niet dat de orthopedagoog bij de kliek hoort: het clubje in het dorp dat alles binnenskamers houdt.”

De pleegvader mag gewoon doorgaan met zijn gezinshuis. De directie van De Glind neemt geen actie om de andere kinderen uit huis te halen. In de maanden daarna wordt Susan meermaals misbruikt.

Ook Miranda wordt overgeplaatst. Bij een volgend gezin vertelt ze over het misbruik. Die schrikken en halen maatschappelijk werk erbij. Haar biologische familie wordt gebeld. “Twee ooms waren woest en namen contact op met De Glind. Daar leek het alsof ze er niet doorheen kwamen. Ze wachtten, maar met hun melding gebeurde niets.”

Later probeert Miranda zelf aangifte te doen. “Ik werd ontmoedigd. Ik stond alleen, hoorde ik. Het zou een lange moeizame weg worden. Er waren geen getuigen, er was geen bewijs.” Ook Susan maakt dit mee. “Het was zijn woord tegen het mijne.”

Na meer dan dertig jaar vinden de drie oud-pleegkinderen uit het huis van familie W. elkaar nu terug, dankzij de uitzendingen over De Glind. Samen overwegen ze juridische stappen.

Barry: “Hij is gezinstherapeut geworden. Hij werkt nog met kinderen. Dat is heel wrang.” Miranda: “Hij moet ter verantwoording worden geroepen voor wat hij heeft gedaan." Vooral over de directie van De Glind zijn ze boos: omdat er geen aangifte is gedaan, heeft pleegvader W. meer slachtoffers gemaakt.

De orthopedagoog is overleden, waardoor wij niet kunnen vragen naar haar kant van het verhaal. In de kinddossiers van toen staan geen bewijzen of referenties naar het misbruik. In Susan's dossier lezen we een brief die jaren later door een maatschappelijk werker is geschreven.

Hij schrijft: “Het klopt dat er vermoedens waren van grensoverschrijdend gedrag. Ik kan me wel herinneren dat hij tijdens een teamoverleg diverse keren is aangesproken op te hardhandig ingrijpen. Het was echter heel lastig om dat concreet te maken en zijn vrouw nam het dan ook voor hem op.”

Ook in het dossier van Susan lezen we hoe een politieagent De Glind belt voor wederhoor in 1997. Daar hoort hij dat pleegvader W. 'al eens is aangesproken op seksueel overschrijdend gedrag. Dit was ook bij justitie gemeld, maar de zaak is geseponeerd’.

Pleegvader W. hebben wij gesproken en gevraagd om een reactie. Hij wordt inmiddels door drie oud-pleegkinderen beschuldigd van seksueel misbruik en door in totaal vijf oud-pleegkinderen van fysieke mishandeling. Daarop laat hij weten dat hij niet inhoudelijk wil reageren.

Jeugdzorgaanbieder Pluryn reageert in onze andere nieuwsberichten op de vele misstanden die over De Glind aan het licht komen. Op individuele gevallen gaan ze niet in. Zie de hele reactie onderaan dit artikel.