Lisanne verloor haar baby en strijdt nu voor andere zwangere vrouwen

Op 6 juni 2020, een week na de uitgerekende datum, is Lisanne op visite bij buren en voelt ze de baby flink bewegen. "Maar de volgende dag voelde ik hem eigenlijk helemaal niet meer, dus toen hebben we de verloskundige gebeld." Die komt, maar kan geen hartslag vinden. Lisanne: "Op dat moment dringt het nog niet echt tot je door."

Lisanne en haar vriend Simon rijden naar het ziekenhuis. "Daar wordt het dan helaas bevestigd: onze Nino was overleden. De harde waarheid." Een harde schreeuw klinkt er uit Lisannes mond. "Waarom, waarom?", vraagt ze zich af. Vervolgens hoort ze dat ze moet gaan bevallen. "Ik had geen idee wat me te wachten stond, en 'waarvoor?' dacht ik alleen maar."

Het is haar eerste zwangerschap en op een hoge bloeddruk na, waarvoor Lisanne twee keer gecontroleerd wordt in het ziekenhuis maar weer naar huis mag, verloopt de zwangerschap zonder bijzonderheden. "Alle controles waren allemaal goed, en je denkt ook altijd: dit gebeurt je niet. Medici weten zo veel, aan dit scenario denk je niet."

In de zes dagen dat ze hun stilgeboren zoontje vervolgens thuis mogen hebben, staat hun wereld stil. "En tegelijkertijd moet je wel door." In plaats van geboortekaartjes moet het stel nadenken over rouwkaarten. "Dat is niet te doen, je moet opeens muziek hebben, bloemen, een mandje. Terwijl de babykamer en de beschuit met muisjes klaar staan."

Drie weken later krijgen ze de uitslag van het onderzoek naar de navelstreng. "We kregen te horen dat er een zeldzame vorm van streptokokken B gevonden was. Eén op de vijf zwangere vrouwen is draagster van GBS. Dat een baby hierdoor in de buik overlijdt, dat is heel erg zeldzaam."

Lisanne had nog nooit gehoord van de Groep-B-streptokok, een bacterie die bij veel zwangere vrouwen - één op de vijf - in de vagina aanwezig is. Meestal kan deze bacterie geen kwaad voor de zwangere en haar kind, maar in een enkel geval (10 per 17.000) wordt de baby ernstig ziek door een infectie met deze bacterie tijdens de bevalling. Antibiotica helpt bij het merendeel van de gevallen om de baby te genezen.

Zwangere vrouwen met risicofactoren, zoals regelmatige blaasontstekingen tijdens de zwangerschap, langdurig gebroken vliezen, koorts bij de bevalling of dreigende vroeggeboorte, worden in Nederland gescreend op GBS. In geval van dragerschap kan besloten worden om uit voorzorg antibiotica toe te dienen om de kans op besmetting van het kind tijdens de bevalling te verkleinen.

Symptomen die konden wijzen op het dragerschap had Lisanne niet. "Dat was bij mij allemaal niet het geval." Als de Brummense hoort dat er een test is die GBS tijdens de zwangerschap zou kunnen opsporen, komt ze in actie. "Ik wil dat dit standaard getest gaat worden bij zwangere vrouwen, dus toen ben ik op 1 maart een petitie gestart om bij 35 weken preventief te testen op GBS."

In buurland België wordt bij iedere zwangerschap al standaard getest op de bacterie. "Wat als ik ook bij 35 weken was getest, en ze hadden het gezien, had hij dan nu nog geleefd? Helaas zullen wij dit antwoord nooit weten. Wat wij wel weten, is dat wij geen enkele ouder dit vreselijke verdriet toewensen."

Inmiddels staat de petitie een half jaar online, en is de Brummense overladen met reacties en handtekeningen. "Inmiddels staat de teller op 22.000, daar ben ik wel echt trots op." Haar doel is de 40.000 halen, zodat het onderwerp op de agenda van de Tweede Kamer komt. "Ik hoop dat ze dan gaan besluiten om standaard de test aan te bieden aan zwangere vrouwen die dat zouden willen."

De strijd die Lisanne voert voor toekomstige papa's en mama's geeft haar afleiding, al is het gemis er nog iedere dag. "Ik doe dit voor Nino, ik wil laten zien dat ik trots op hem ben en dat ik hem niet vergeet." Foto's, knuffeltjes en kaartjes, overal in huis is hij aanwezig. "Ik ben ontzettend trots op hem en hij hoort er gewoon bij. Nino is ons eerste kindje en dat zal hij altijd blijven."