Toen in Maurik café en gemeenteraad onder één dak zaten

De gemeente huurde een kamer in het café en daar kwamen de raadsleden en secretaris bijeen, en werden de notulen bewaard. De waardin had ook een sleutel van die ruimte en bleef graag op de hoogte van wat er was besproken. De rest van Maurik was dan via een biertje aan de bar ook al rap geïnformeerd. Het dorp, zoals het er in 1962 uitzag, staat in de schijnwerpers in de dertiende aflevering van de serie Ons Dorp-2022.

De gemeente was niet blij met de mededeelzame dame, de huur werd opgezegd en er kwam een andere ruimte voor de raadsleden. De notulen vermelden trouwens de reden van verhuizing: een te nieuwsgierige uitbaatster van de kroeg. De gemeente Maurik bestaat niet meer en is opgegaan in de gemeente Buren.

In het jaar van de opname besloten de bestuurders dat er vlaggen moesten komen met het wapen van het plaatsje: een droogscheerdersschaar (om schapen te scheren) op geel doek. De schaar stamt weer uit het wapen van een ridder die in de 13e eeuw in een burcht in de buurt van Maurik leefde.

Gymvereniging Malderick houdt speciaal voor de dorpsfilm-draaidag een fraaie demonstratie op straat vlak voor het eerder genoemde, beruchte café. Een oefenzaal heeft de club dan nog niet. De gymnasten in Maurik kunnen (met andere sporters en scholieren) na komende zomer wel beschikken over een brandnieuwe sporthal, met de naam Lignum.

De opnameploeg is actief tijdens een hele warme zomerdag. Dat blijkt uit de beelden van zwemmers in de kolk, de luchtige kleding, de verhitte hoofden en de kinderen in badjes. Op kleuterschool De Klimop zitten de gordijnen dicht om de zon buiten te houden. Een jarig kind trakteert op, zeer waarschijnlijk, 'sticky' toffees en een juf probeert het hoofd koel te houden met een grote strohoed.

Hoogtepunt voor de oudste peuters is een rondrit door het dorp vanwege hun vertrek naar de lagere school. Een trekker met een versierde platte wagen erachter en dan al claxonnerend door Maurik rijden. Gegarandeerd dikke pret! Onderwijs was ook aanleiding voor een crisis in het dorp. De bouw van de Christelijke school met de Bijbel leidde in 1962 tot tweespalt in het dorp en de eerder genoemde gemeenteraad. De plaatselijke aannemersfamilie kreeg de opdracht, volgens zeggen, onder voorwaarde dat ze hun eigen kinderen ook naar de nieuwe school zouden sturen.

Op de huishoudschool, dat jaar van de grond getild door de Gelderse Maatschappij voor Landbouw, gaat het er wat relaxter aan toe. Jonge modellen uit het dorp lopen een modeshow. De vrouw van burgemeester Albarda zit met dames van de plattelandsvrouwenvereniging (vaak echtgenotes van grote boeren in de regio) op de eerste rang. Op de catwalk zijn zomerse jurkjes en ook nachtkleding te zien.

Natuurlijk trekt de cameraploeg ook naar de steenfabrieken die na de oorlog verantwoordelijk zijn voor een heel groot deel van de Nederlandse baksteenproductie. De accordeonclub oefent in de steenovens, daar is de temperatuur altijd geschikt voor de kwetsbare instrumenten. De club is vernoemd naar de eigenaar van de fabriek, als dank en eerbetoon. Alle muzikanten en verenigingen uit Maurik treden aan in de parade aan het eind van de opnamedag. De tamboer-maître van Kunst en Vriendschap gooit helaas niet meer met zijn stok ('mace'). Die is tot vermaak van omstanders eerder al eens in een boom blijven hangen.