Gelderland
Dick (81) deed verslag op de finish van de Elfstedentocht: 'Onvergetelijk gebeuren'
EPE - Dick van der Veen uit Epe is inmiddels 81, maar hij zal de Elfstedentocht van 1997 nooit vergeten. Als verslaggever voor Omroep Gelderland stond hij op het ijs in Leeuwarden om de marathonschaatsers te zien finishen. “Het was min acht, maar het waaide zo hard dat het voelde als min twintig.”
Van der Veen volgde Gelderse schaatsers, onder wie Egbert Vossebelt uit Ermelo. “Het was zijn laatste Elfstedentocht en dat wist hij. Hij was bijna 65”, vertelt Van der Veen. Vossebelt had de tocht al drie keer eerder gereden. De journalist stond klaar om hem om te vangen bij de eindstreep, "maar de beste man kwam twee minuten te laat over de finish”. Het leverde een indringend interview op. “Die man kwam afgemat over de streep met misschien nog de illusie dat hij op tijd was. Maar hij kreeg meteen heel duidelijk te horen: twee minuten te laat, het is over. Geen kruisje dit keer. Wat dat dan doet met een 65-jarige, dat is onbeschrijflijk.”
Het verslag van 'de tocht der tochten' is Dick van der Veen goed bijgebleven. Bekijk hier de video, tekst gaat daarna verder.
Dick van der Veen deed verslag van de laatste Elfstedentocht.
'Het was voorbij, weg Elfstedenkruis'
Vossebelt werd overmand door emoties, Van der Veen zag dat het heel diep zat bij Vossebelt. “Ondanks de kou had ik zoveel warmte voor hem”, zegt de journalist. “Daar bevroor zijn illusie op het ijs. Het was voorbij, weg Elfstedenkruis.”
Die kou, dat is iets wat Van der Veen goed is bijgebleven. “Het waaide hard en die wind ging dwars door de drie lagen kleding die ik aan had,” zegt hij besmuikt. “Je stond te bibberen met de microfoon in de hand. Maar daar moet je niet moeilijk over doen: de mensen die 200 schaatskilometers achter de rug hebben, dat zijn de echte helden.”
'De illusie is me bestolen'
Naast Vossebelt hadden ook de gebroeders Henri en René Ruitenberg de aandacht van Van der Veen. “De oudste had al een keer een tweede plek gehaald en de jongste was favoriet voor deze tocht.” Maar dat ging helemaal fout: René belandde onder een quad van de NOS. “Daarmee was alles verdampt. Henri wachtte op zijn broer en daarmee ontstond er een gat tussen en de kopgroep dat ze niet meer konden dichten.”
De journalist had zich verheugd op hun finish. “Ik dacht echt: ik zie die twee straks als eerste over de Bonkevaart over de eindstreep komen. Hoe moet ik dat aanpakken? Hoe kom ik daarbij? Ik moest wat bedenken zodat ik als eerste bij hen kon zijn. Maar die illusie is me bestolen, want door het ongeluk ging dat niet door.”
Daar sta je dan op de Bonkevaart, te wachten op de eerste rijders
Maar toch zegt Van der Veen: “Het was een onvergetelijk gebeuren waar ik met veel plezier op terugkijk. Daar sta je dan op de Bonkevaart, te wachten en te wachten op de eerste rijders.” Hij straalt nog steeds als hij over de tocht der tochten spreek. “Zeg nooit nooit, maar met die klimaatverandering denk ik niet dat er ooit nog een tocht komt. Maar ik hoop het wel, en ik hoop het ook nog mee te maken!”
