Ze kenden elkaar niet, maar corona bracht Celina en Bertina wekelijks samen

De buurvrouwen blijken veel raakvlakken te hebben, waaronder hun baan in de zorg. Allebei kunnen ze in de coronatijd wel een luisterend oor gebruiken. "Je verhaal kunnen delen en voelen dat de ander dat herkent, dat is heel fijn en daarin hebben we elkaar gevonden", zegt Bertina.

Celina heeft naast haar baan in de zorg een schoonheidssalon aan huis. "Toen Bertina een keer hier was voor haar wenkbrauwen kwamen we aan de praat. Toen zijn we vaker gaan afspreken. Omdat je allebei in de zorg werkt, deel je toch een bepaald verhaal met elkaar." In de ouderenzorg en verpleeghuiszorg krijgen de dames veel op hun bordje tijdens de pandemie.

"Destijds waren we allebei vrijgezel, als je dan thuiskomt in een leeg huis wil je toch even je hart luchten. Bij ons allebei ging de zorginstelling op slot na een corona-uitbraak, bewoners mochten hun familie lange tijd niet zien, die verhalen konden we met elkaar delen." Het klikte tussen de meiden, beaamt Bertina: "Ja, je verhaal en gevoelens delen waardoor je je niet alleen voelt, dat is heel fijn."

De dames waren voor corona regelmatig te vinden op een festival of in de kroeg. "Uitgaan met vrienden zat er helaas tijdens corona vaak niet in. Die uitlaatklep was er dus ook niet meer, daarom dronken we thuis in het weekend regelmatig samen een biertje. Ook werd er hier in de buurt digitaal soms wel iets georganiseerd, dat deden we dan ook samen", vertelt Celina.

Naast de serieuze gesprekken wordt er ook veel gelachen. "Na zware gesprekken, hebben we vaak ook veel lol. Op een gegeven moment zagen we elkaar bijna elke dag", zo lachen de dames. Afgelopen zomer, toen de maatregelen het toelieten, hielden de buurvrouwen zelfs samen een tuinfeest. "Haar vrienden en mijn vrienden samen, dat was heel gezellig."

Het verhaal van de twee meiden is vastgelegd in het boek: 'Voorst in tijden van corona'. Eva Liem bundelde verhalen van haar dorpsgenoten over hoe zij corona beleven. Fotografe Aukje van Rossum zette de inwoners op de foto. Bertina gaf zich namens zichzelf en Celina op voor het boek: "Een spontane actie, met een leuk resultaat."

Bertina hoopt dat als ze het boek over 30 jaar nog eens uit de kast pakt, ze het kan laten zien aan haar kinderen. "Zo van, dit was de corona-tijd, dit gebeurde er toen." Haar buurvrouw Celina is ze dan waarschijnlijk nog niet uit het oog verloren. "Ik hoop dat Celina dan nog steeds aan de koffietafel zit." Celina lacht: "Met mijn kinderen".

Zie ook: Hoe overleeft een dorp de coronatijd? Dat staat in dit boek