Wordt cross-kanjer Shana uit Apeldoorn ooit wereldkampioen op een elektrische motor?

Shana eindigde dit jaar als vijfde in de eindstand om het WK, maar gaat in het nieuwe seizoen vol voor haar eerste wereldtitel. Of daarbij al vernieuwingen op het gebied van duurzaamheid worden ingezet is de vraag, maar de familie Van der Vlist is er wel mee bezig. Groene Koppen-presentator Harm Edens trekt met de Apeldoornse naar de crossbaan en zoekt uit hoe duurzaam de Nederlandse motorsport is en nog kan worden.

Het jaar begon voor Shana in mineur, na een valpartij waarbij ze een schouderblessure opliep. Door corona werd de start van het internationale cross-seizoen steeds uitgesteld en kon ze toch redelijk fit aan de start van de eerste WMX-race verschijnen. Dankzij de inzet van haar team, vooral vader Jan en vriend Niek spelen een grote rol, werd dus de Europese titel binnengehaald en leek zelfs WK-winst nog mogelijk.

Vader Jan van der Vlist is een ervaren rijder en heeft zoon Freek en dochter Shana al jong met het crossvirus besmet. Te klein voor de motor? Dan maar op een quad de baan op, was de gedachte. Shana zat al op haar vijfde op een echte crossmotor en volgens pa ‘hobbelde’ ze altijd mee met broerlief. Dat crossen (MX voor de kenners) geen ongevaarlijke sport is, weet Jan maar al te goed: "Iedere gemotoriseerde sport heeft risico’s, dat moet je ze zo vroeg mogelijk bijbrengen."

En dat is snel helder voor Shana, die als 10-jarige in een filmpje zegt: "Als je hard valt en je breekt wat, dat kan gebeuren. Dat kan iedereen gebeuren, en als je valt moet je gewoon verder gaan."

Volgens pa Van der Vlist is de motorsport al best lang bezig om het 'op een goede manier te doen'. Als voorbeelden noemt hij de invoering van de milieumat die bij stilstand onder een motor wordt gelegd om te voorkomen dat olie of reinigingsvloeistof in de grond terechtkomen. De luchtfilters (die zand uit de motor houden) zijn tegenwoordig voorzien van plantaardige, dus afbreekbare, olie. Verder is de crossfamilie heel zuinig op haar banden, worden de crosslaarzen van Shana hergebruikt en worden onderdelen pas vervangen wanneer ze echt hun dienst hebben bewezen.

En dan is er nog de camper waarmee ze naar de races rijden. Dat is geen bakbeest, maar een kleiner busje dat compleet is verbouwd. "Een grote camper kost te veel brandstof en buiten dat het veel geld kost is het veel vervuilender", aldus Jan. Hij verwacht dat de crossmotoren op den duur minder luidruchtig en zuiniger zullen zijn. Maar op de vraag of hij verwacht dat ze binnen een jaar of vijf elektrisch gaan rijden, zegt de Apeldoorner resoluut: "Nee, absoluut niet."

En of biobrandstof, gemaakt van oud frituurvet uit moeder Thea's snackkar, ooit in een motor van Shana terechtkomt, is ook afwachten. De cross-kanjer kan zich nu nog niet voorstellen dat ze ooit een bijna stille, elektrische motor zal rijden: "Ik weet het niet, moet het eerst ervaren, kijken of het wat is. Het geluid hoort er wel een beetje bij."

Eerst maar eens wereldkampioen worden in 2022 of 2023, en wie weet duikt er nog een groene sponsor op die Shana bij kan staan in verduurzaming van de motorsport.