Nieuws

Overleden kind op foto maakt veel los: 'Ik weet nog hoe confronterend ik het vond'

ARNHEM - Het verhaal van de trouwfoto van Hester, met daarop ook haar overleden dochter, heeft de harten van lezers op Facebook geopend. Honderden reacties ontvingen we naar aanleiding van Hesters bijzondere foto. We spraken met drie vrouwen die, net als zij, een overleden kind op een foto lieten vastleggen. Twee van hen verloren een kind en een professioneel fotografe maakte een portret van het gezin van haar tante. Haar nicht en achterneefje kwamen om bij een ongeluk.
"Ik kan gelukkig zijn op momenten en die momenten koester ik", zegt Louise Spijkerbosch uit Apeldoorn. Ze verloor haar zoon Kay toen hij 20 jaar was. "Dat wil ik tegen alle ouders zeggen die een kind hebben verloren. Koester je momenten van geluk. De eerste jaren is het een hel, maar die geluksogenblikken worden er steeds meer."
Kay reed tegen een boom en was op slag dood. Het was in februari 2011. "We hadden een tekort aan strooizout, herinner ik me. De weg was slecht, hij reed amper 50", vertelt Louise.
Ze kan er jaren nadien nuchter over praten, maar de dood van haar oudste kind trok een zware wissel op haar leven. "Ik was een alleenstaande moeder met een horecabedrijf. Dat heb ik na een paar jaar verkocht, want ik kon geen vrolijke gastvrouw meer zijn."
Uitgerekend in haar eigen restaurant ontmoette ze haar huidige man. Louise hield de boot aanvankelijk af. "Hij hield voet bij stuk en van het een kwam het ander. We zijn in 2019 op Ibiza getrouwd. We gingen met z'n allen - hij heeft ook kinderen - op de foto."
Maar zonder Kay.

Ruimte op de foto

Op die foto bleek ruimte te zijn tussen Louises moeder en haar tweede zoon, Joey. "Dat is een mooie plek voor Kay, grapten we. Een goede vriend van me zei: daar doe ik wat mee. Hij heeft Kay op die plek geprojecteerd. Wat Kay ervan zou hebben gevonden? Grappig, denk ik. Kay had heel droge humor."
Het gezin van Louise met Kay in het midden.
Het gezin van Louise met Kay in het midden. © Eigen foto
Zoon Joey en dochter Demi zijn nu 28 en 26 jaar. Louises man vindt het verschrikkelijk dat hij haar oudste zoon nooit heeft gekend. "Volgend jaar zijn hij en ik tien jaar samen. Ach, het is wat het is", zegt Louise. "Ik heb nog altijd contact met de vriendengroep van Kay. Op zijn geboorte- en sterfdag komen we bij elkaar, bezoeken we zijn graf en gaan we samen eten."
Die trouwe vrienden hebben nu de leeftijd dat ze gezinnen stichten. "Het eerste kind, een meisje, is geboren. Ze hebben haar naar Kay vernoemd. Zo mooi."
Zou hij kunnen meekomen met gym?
Sabine Goutziers (38) uit Ewijk verloor haar zoontje Joël na 23,5 weken zwangerschap. "Ze zagen een meervoudige hartafwijking bij hem tijdens onderzoek", zegt Sabine. "Hij zou meerdere operaties moeten ondergaan, maar zijn toekomstperspectief was erg onzeker. Ik werk in de kinderopvang en er ging van alles door mijn hoofd. Kon hij meekomen met gym, met het leven überhaupt?"
Sabine en haar man Daniël besloten de zwangerschap te beëindigen, Joël is na de crematie uitgestrooid in Beuningen. Sabine: "Wij zeggen hier: we hebben twee zoons op de bank en een in ons hart. Joël is voor altijd bij ons."
Het gezin van Sabine met rechts Joël.
Het gezin van Sabine met rechts Joël. © Fotostudio Fleur Janssen
November is een zware maand voor Sabine. Joël en de jongste, Ryan - hij wordt vier jaar - zijn later deze maand twee dagen na elkaar jarig. "We staan als gezin bij beide verjaardagen bewust stil. Ieder jaar wordt het een beetje zwaarder, heb ik het idee. De oudste, Jayson van 6, heeft het wat bewuster meegemaakt. Hij ziet mijn verdriet en vraagt er dan even naar. En daarna gaat hij weer verder met spelen. Zo zijn kinderen, gelukkig."
De foto van het gezin, dus ook met Joël, hebben Sabine en Daniël laten maken voor het veertigjarige huwelijksfeest van haar ouders. Sabine: "Pas door die foto voelen we ons compleet."
Het overlijden van Joël heeft Sabine en Daniël dichter bij elkaar gebracht. "Van heel dichtbij weet ik dat dit een geschenk is", zegt ze.
Bij fotografe Joliene Middeljans (24) komen de liefde voor fotografie en het dodelijk ongeluk van haar nicht Hilma en haar zoontje Davey samen. "Mijn moeder en tante zijn zussen. Die zijn twee handen op één buik. Hilma was voor mij een oudere zus. We groeiden samen op, al was zij een stuk ouder", begint Joliene haar verhaal.

Slechts vier weken leefde Davey

Hilma en Davey kwamen negen jaar geleden, Joliene was toen pas 14 jaar, om bij een ongeluk. Davey mocht slechts vier weken oud worden. Joliene: "We kwamen er achter dat van de laatste jaren van Hilma's leven heel weinig foto's waren."
Op de foto van Joliene Middeljans houdt de overleden Hilma (rechts) haar zoontje Davey op de arm.
Op de foto van Joliene Middeljans houdt de overleden Hilma (rechts) haar zoontje Davey op de arm. © Joliene Middeljans
Kort na de uitvaart ging Joliene met haar broer en schoonzus op vakantie naar Italië. Joliene wilde foto's maken, maar haar nieuwe digitale camera hield er al na een dag mee op. "Mijn schoonzus had een spiegelreflexcamera mee en die mocht ik gebruiken. Ik wist weinig van zo'n toestel, dus heb alles gedaan op de automatische focusstand."
Maar het fotografievirus had Joliene definitief te pakken. "Toen we terug waren, zei ik dat ik wilde sparen voor een camera om veel meer foto's van mijn familie te kunnen maken."
Ze deed méér dan dat. Bijna tien jaar later is de geboren en getogen Twentse professioneel fotografe en werkt ze als verpleegkundige op de kinderafdeling van het Universitair Medisch Centrum in Groningen. "Omdat er van Hilma zo weinig foto's waren, zorg ik er wel voor later heel veel foto's te hebben. En als ik ooit kinderen mag krijgen, moet een andere fotograaf een shoot maken. Dat ga ik zelf niet doen, hoor."

'Mijn tante was behoorlijk kritisch'

Joliene gebruikte Photoshop om Davey en haar nichtje Hilma in de foto van haar tantes gezin weer te geven. De foto maakte ze eerder dit jaar.
De bewerking was nog best spannend, blikt de fotografe terug. "Het silhouet dat ik gebruikte heb ik van internet, maar mijn tante was behoorlijk kritisch. Het beeld moest wel lijken op Hilma en Davey. Toen ik het eindresultaat te pakken had, was iedereen heel erg blij. Ik weet nog hoe confronterend ik het vond om de foto zelf voor het eerst te zien. Nu hangt de foto bij mijn tante, midden in de woonkamer."