Nieuws

Geen klein kamertje voor deze studenten, maar een enorm landgoed

WAGENINGEN - Voor de meeste studenten is het bijna te mooi om waar te zijn: wonen op een enorm jachtslot midden in de bossen. Voor een aantal studenten in Wageningen werd die droom realiteit. Zij kregen de kans in te wonen bij de hoogbejaarde eigenaar Robert Best. Dit bijzondere verhaal is vastgelegd in de documentaire 'De Burlenburgh, ik was vrij'.
Documentairemakers Job van Dijk en Britt van Mechelen kwamen het verhaal op het spoor toen de zoon van Van Dijk op kamers ging in het jachtslot aan de Geertjesweg. "Op een doordeweekse septembermiddag kwam ik hier aanrijden op het moment dat mijn zoon hier net was komen wonen", vertelt Van Dijk. "Toen maakten we kennis met de bewoners en het huis. Het was zo bijzonder dat ik er een film over wilde maken."

Levensdoel

Villa Sanoer, zoals het huis in Wageningen beter bekend staat, werd in de jaren vijftig van de vorige eeuw als pension de uitvalsbasis voor Robert Best. Als expert in de tropische landbouw reisde hij vanuit Wageningen de hele wereld over.
Best, die in 2019 overleed, werd gegrepen door de geschiedenis van het huis én de tuin die door de Tweede Wereldoorlog een flinke opdoffer hadden gekregen. Volgens student Jorn Sietsma kocht hij de villa in 1980. "Het werd zijn levensdoel om dit huis te renoveren en de tuin zo aan te leggen, zoals de architect het oorspronkelijk had bedoeld. Door kamers te verhuren aan studenten konden die kosten worden betaald."
Met tussenpozen hebben de documentairemakers zo'n vier jaar lang alles in en om het huis gefilmd. "Het zijn alledaagse dingen, zoals het koffiemoment wat heel ritueel is, maar er zijn ook feesten georganiseerd. De bewoners zorgen heel goed voor het huis en de tuin."
Still uit de documentaire 'De Burlenburgh, ik was vrij'
Still uit de documentaire 'De Burlenburgh, ik was vrij' © Omroep Gelderland

Eenzaamheid bevechten

De documentaire geeft volgens Van Mechelen een inkijkje in het corporale leven van de studenten, die allemaal lid zijn van studentenvereniging Ceres. "Dat is al heel bijzonder, want je komt daar niet zo snel binnen. En het is ontzettend interessant om te zien hoe Robert zijn eenzaamheid bevecht door te gaan samenleven met jonge jongens. Hij zegt letterlijk in de film 'oude mensen trekken zich terug en dan voelen ze zich eenzaam. Dan verlies je toch ontzettend veel, daar moet je wat aan doen'."
Bekijk hier hoe de studenten en Robert samenleefden op het landgoed:
Op dit landgoed wonen tien studenten en de hoogbejaarde Robert
Het samenwonen met een bejaarde man is wel even wennen, zegt Sietsma. "Want iedereen die hier vanaf zijn achttiende komt wonen, komt bij zijn ouders vandaan. En het is niet normaal dat een hoogbejaarde man bij je in huis woont. Maar dan zie je dat het, voor de jongens die er wonen, de normaalste zaak van de wereld is. In principe is het ook gewoon een huisgenoot." In de documentaire is te zien hoe de studenten boodschappen halen voor Robert en wel eens voor hem koken, omdat hij wat slechter ter been is.

Huurder én mantelzorger

Van Mechelen vervolgt: "Wat we van tevoren niet echt hadden kunnen voorzien, was dat Robert natuurlijk steeds brozer werd. Het is een heel trotse man en de jongens moesten gaan zoeken naar 'hoe gaan we hiermee om?' Want je bent natuurlijk huurder, maar geleidelijk aan word je ook mantelzorger. Hoe ver wil en kun je gaan? Dat is een zoektocht, en die hebben wij gevolgd. Dat maakt het heel interessant."
Sietsma is blij dat hij de kans heeft gekregen om hier op kamers te gaan. "Ik ken geen andere studenten in Nederland die ook op een landgoed wonen. Ik zeg altijd tegen mensen dat we er alleen maar op achteruit gaan, als we zo meteen klaar zijn met studeren."
De documentaire 'De Burlenburgh, ik was vrij' is te zien in het Wageningse Heerenstraat Theater. Donderdagavond is er een besloten première. Zondag 17, dinsdag 19, woensdag 20, donderdag 21, zondag 24 en dinsdag 26 oktober is de documentaire te bezoeken voor het publiek.