Stanley stoot ook tweede donornier af: 'Ik blijf strijden tot het einde'

Twee jaar na zijn noodkreet voor een donor is nierpatiënt Stanley de Fretes (63) terug bij af. Hij moet weer drie keer in de week dialyseren, "een noodzakelijk kwaad". Toen hij in 2019 op zoek ging naar een nierdonor, had hij al een mislukte transplantatie achter de rug. Hij had een nier gekregen van een overleden donor, maar die werkte niet meer door een virus. Daarna moest hij weer dialyseren om in leven te blijven, in afwachting van een oplossing die zijn leven zou veranderen. Die oplossing kwam er.

Want Stanley deed bij Gelderland Helpt een oproep voor een nierdonor. Met succes, want precies twee jaar geleden meldde zijn reddende engel zich. De Amsterdamse Jacky Andrews was een van de elf mensen die hun nier aanboden. Jacky bleek een geschikte donor voor de alleenstaande vader van vier kinderen. Stanley durfde voorzichtig weer te dromen van een vakantie met zijn kinderen, van een leven zonder dialyse en met energie voor leuke dingen.

Stanley verwachtte dat hij eind september 2020 zijn nieuwe nier zou krijgen, maar door corona kwam transplantatieprogramma stil te liggen. Toen begon het lange wachten. "Ik ben een periode echt wanhopig geweest, heel negatief, depressief, mijn gemoedstoestand ging op en neer. Het voelde alsof ik in een achtbaan zat. Je hebt een nier, alles is klaar, ik sta in de startblokken en er gebeurt niets. Mensen moesten me oppeppen: 'houd vol'. Dat hield me op de been. Als het aan mij had gelegen, was ik gestopt met alles." Stoppen met dialyseren betekent dat Stanley zou komen te overlijden.

Ook het geduld van zijn kinderen wordt op de proef gesteld. Dochter Norah (14): "We zijn bijna boos geworden, want het duurt nu echt lang." Stanley: "Ja, mijn leven komt in de gevarenzone als het te lang gaat duren. De aftakeling van je organen gaat gewoon verder." Zijn jongste dochter vult aan: "Daar word ik gewoon ongeduldig van. Het enige wat ik wil, is dat papa een nieuwe nier krijgt en dat hij gelukkig wordt met wat hij krijgt."

In oktober 2020 wordt de zieke nier van Stanley dan eindelijk verwijderd. Een half jaar later, in april 2021 is het zover en worden Stanley en Jacky geopereerd in het UMC Utrecht. Nadat de nier van Jacky is verwijderd en onderzocht, wordt Stanley onder narcose gebracht en krijgt hij het 'geschenk' dat zijn leven moet redden. Het leven dat daarvoor bestond uit drie keer in de week een dagdeel dialyseren, herstellen van de dialyse, doktersbezoeken, dealen met allerlei bijkomende kwalen en diëten.

Direct na de operatie vertelt zijn arts dat de operatie is geslaagd. De nier produceert urine en dat is een heel goed teken.

Een paar dagen na de operatie ligt Stanley lachend in zijn ziekenhuisbed. Blij en dankbaar. Hij is van de dialyse af. "Mijn volgende doel is mijn huis opknappen en leuke dingen doen met mijn vrienden en mijn kinderen. Volgens mij is Jacky door God op mijn pad gezet om mij te helpen, zodat ik niet meer hoef te strijden."

De dagen na de operatie durft Stanley langzaam te geloven dat zijn leven verbetert en wordt verlengd. Maar de vreugde is van korte duur. In de weken na de operatie ligt hij meer in ziekenhuisbedden dan in zijn eigen bed in Doetinchem. Een virus, longontstekingen, onverklaarbare koorts. Elke keer is er wat.

Dan wordt duidelijk dat er een schimmel in zijn nieuwe nier zit. De nier wordt met spoed verwijderd en Stanley is weer terug bij af. Een enorme klap. "Toen ze vertelden dat ik in levensgevaar kwam, dan weet je, het is over. Ik heb zitten huilen. Wat nu? Wat overkomt mij eigenlijk? Op dat moment wist ik gewoon niet wat ik moest doen. Het was gewoon verschrikkelijk, ik kon het niet geloven. Ik was helemaal in de war."

"Weg droom, weg plannen en weer terug naar de dialyse. Dit is de tweede keer dat ik getransplanteerd wordt, voor de tweede keer is het mislukt. Het mag niet zo zijn en ik weet niet waarom."

Stanley vond, in zijn wanhoop tijdens het lange wachten op de nier, zijn weg naar God. "Dit was voor mij echt een reddingsboei, ik ben vaak boos geweest op hem. Maar dit is dus zijn plan. Ik heb hem gevraagd: God, waarom gebeurt mij dit? Ik heb je nog gevraagd: 'help me'. Maar weer is het mislukt. Ik ben niet boos op God, het is wat het is."

Ook voor donor Jacky was het een hele verdrietige boodschap. Terwijl ze nog kampt met pijn- en vermoeidheidsklachten hoort ze dat alles voor niets was. "Ik moest er wel een potje om janken. Je voelt dan ook wat er door hem heen moet gaan. Al die hoop, dat geluk, allemaal aan gort."

Zie: Een nier afstaan én dan klachten krijgen: het overkwam Jacky

Een half jaar na de operatie kampen donor en patiënt nog altijd met de gevolgen van de operaties. Stanley loopt op goede dagen met zijn rollator naar de supermarkt in de wijk. Hij zal nog een paar maanden nodig hebben voordat hij weer enigszins normaal kan functioneren.

Voorzichtig durft hij weer vooruit te kijken. Hij is inmiddels opa geworden en wil zich weer op de wachtlijst laten zetten. Nu voor de nier van een overleden donor. "Voor mijn kinderen natuurlijk, en ook voor mezelf. Ik ben een strijder, ik ga gewoon door."

Stanley is trots op zijn donor: "Ze heeft me niet in de steek gelaten. Het is niet gegaan zoals gehoopt, maar toch ben ik haar dankbaar."