Wonen in de bosjes naast de snelweg: 'Dit is het einde van de wereld'

In een bosje langs de snelweg in Tiel-Oost werd onlangs door de wijkagent een behoorlijk uitgebreid daklozenkampje aangetroffen. Het kampje moet er al maanden zijn en er zouden in wisselende samenstelling circa zes mensen verblijven.

Volgens de gemeente gaat het om een verplaatsing vanaf een eerdere locatie. Sinds jaar en dag verblijft er een enkele dakloze even verderop onder het viaduct van de A15 over het Amsterdam-Rijnkanaal. Als hier een kampement ontstaat, wordt dit door Rijkswaterstaat opgeruimd. Met name vanwege de kampvuren langs het kanaal waarover ontvlambare stoffen worden vervoerd.

De gemeente constateert dat het aantal daklozen in de regio toeneemt, al zijn hier geen cijfers van. In de eerste zes maanden van dit jaar waren er in Tiel wel bijna vier keer zoveel meldingen van overlast (51) als in dezelfde periode vorig jaar.

Een groeiende categorie in deze streek is de arbeidsmigrant die werkloos en daarmee ook dakloos is geraakt. Steeds vaker worden zij ook slapend in een auto aangetroffen. De gemeente denkt dat deze groep nog meer gaat groeien door de aanpak van malafide huisvesting in de gemeente. Iriszorg, die in Tiel een dagopvang voor daklozen heeft, stelt niets te kunnen zeggen over deze groep omdat zij er geen gegevens over hebben.

Volgens de gemeente bestaat de groep in het bosje uit mensen die geen zorg willen en uit dakloze arbeidsmigranten die geen recht hebben op voorzieningen wanneer zij minder dan vijf jaar in Nederland verblijven.

"Feit is dat zij vrijwillig hebben gekozen voor werken en wonen in Nederland", zegt een gemeentewoordvoerder. "Bij verlies van baan of huis zouden zij terug moeten keren naar het land van herkomst of een nieuwe baan moeten vinden."

Raadslid Ünal Sözen vindt dat de daklozen toch geholpen moeten worden. Hij ging persoonlijk op onderzoek uit in het bosje. "Ik kon het niet over mijn hart krijgen dat anno 2021 nog mensen in Tiel in de bosjes leven", verklaart hij. "Die mensen hebben geen water, geen voorzieningen, geen eten. Ze leven in een tent. Het is het einde van de wereld. Het was nog droog maar we zitten nu aan het eind van de zomer. Het regent: we moeten nu echt iets gaan doen."

Volgens Sözen is hem van diverse kanten ontraden om ernaar toe te gaan en er aandacht aan te besteden. Dat heeft hij naast zich neergelegd. "Dat het probleemgevallen zijn, dat het mogelijk criminelen zijn, maakt me niet uit. Het gaat mij erom dat het mensen zijn", zegt het raadslid. "Je kunt toch niet zeggen: jij bent verslaafd, ga jij maar in de bosjes leven zonder water en brood. Zo leven we niet met elkaar. We hebben genoeg geld, we hebben genoeg voorzieningen; we moeten gewoon die mensen individueel gaan aanspreken en helpen."

Vanuit het rijk is er extra geld beschikbaar voor het probleem van dakloosheid. Zowel lokaal als regionaal is een begin gemaakt met een plan van aanpak waarbij onder meer de inzet van stichting Barka wordt overwogen. Deze organisatie helpt arbeidsmigranten om terug te keren naar het land van herkomst of om een nieuwe baan te vinden.