Patricia zit in een rolstoel en loste een probleem op met Lego-blokjes

Patricia (40) kan zich buiten haar huis alleen maar voortbewegen in een rolstoel. Ze weet als geen ander dat er nog veel winst valt te behalen als het gaat om de toegankelijkheid van gebouwen en plekken.

En toch hoopt ze dat tijdens de Week van de Toegankelijkheid van 4 tot en met 8 oktober niet te veel nadruk komt te liggen op wat er allemaal nog niet goed gaat. "Die negativiteit heeft nu echt de overhand en dat vind ik ontzettend jammer", zegt ze daarover.

Ze trekt de parallel met de huidige onrust rondom de QR-toegangscode. "Mensen die daar nu over klagen worden negatief neergezet, en dat is iets wat ook met rolstoelers vaak gebeurt, want we klagen vaak alleen maar. En dat heeft geen zin."

Ze schets daarbij een voorbeeld uit de praktijk. "Wat veel mensen doen die ergens naartoe gaan en er niet inkomen, dan gaan ze naar huis, zetten het op social media met 'kijk ik kom er niet in'. Daar kan die eigenaar niets mee. Die ziet alleen maar dat-ie negatief in het nieuws komt, maar wat kun je daar nou mee?", vraagt ze zich hardop af. "Als je nou gewoon naar die eigenaar toe gaat, hem erop aanspreekt: 'ik kan er niet in en dat ligt daar en daar aan, misschien kun je dat zo oplossen', dan weet ik zeker dat-ie het binnen een week heeft opgelost."

Illustrerend voor haar positieve kijk op de wereld, is haar eigen initiatief om van Lego-blokjes speciale rijplaten te maken voor gebouwen met een hoge opstap. Daarvoor deed ze al eens een oproep, maar haar echte wens is om dit plan uit te rollen bij scholen om die in het plan te betrekken en kinderen vanaf jongs af aan bewust te laten worden van het feit dat niet iedereen even mobiel is. "We moeten het er gewoon mee doen en dan kun je maar het beste in oplossingen denken. Dat probeer ik ook mijn kinderen dagelijks mee te geven."

"Het is echt niet dat men het niet wil, het is omdat mensen het vaak gewoon niet weten", zegt Patricia over de reden waarom er toch nog best veel plekken zijn waar gehandicapten niet goed mee kunnen doen. "Het zit ook vaak in kleine dingen. Neem nou het revalidatiecentrum hier in de buurt. Die hebben natuurlijk aangepaste toiletten, maar op sommige toiletten staan pedaalemmers. De meeste mensen in een rolstoel hebben geen beenfunctie, dus die kunnen die prullenbak niet openkrijgen. Ze denken daar dan gewoon niet goed over na, maar als je ze er dan op attendeert, dan is het zo opgelost."