Opgewonden edelherten en kletterende geweien: de bronst is op z'n hoogtepunt

Vanuit alle richtingen klinkt het geburl van de edelherten. Het is donker in het bos. Sommige dieren zijn dichterbij dan andere, maar elke burl klinkt vol overtuiging. Alsof het uit hun tenen komt...

De mannelijke edelherten doen er alles aan om de hindes én de rivalen te imponeren. Dat het er daarbij soms hard aan toegaat, bleek vorige week nog. Tijdens een gevecht met een ander edelhert raakte Hubertus, het beroemdste hert van ons land, dusdanig gewond dat beheerders van Nationaal Park De Hoge Veluwe hem uit zijn lijden hebben verlost.

Zie ook: Beroemdste hert van Nederland, Hubertus, dood na strijd met rivaal

De imponerende mannen verlaten hun gewoonlijke leefgebied en trekken naar het leefgebied van de hindes. Daarbij worden grote afstanden afgelegd, vertelt boswachter Laurens Jansen van Staatsbosbeheer.

De bronsttijd betekent hard werken voor vooral de mannelijke edelherten. De dieren verliezen in een paar weken wel een kwart van hun lichaamsgewicht. "Een volwassen hert kan wel 180 tot 200 kilo wegen", vertelt Jansen.

Het is dan ook belangrijk dat de dieren zich tussen al het imponeren door terug kunnen trekken om te rusten. Dat is ook een van de redenen waarom boswachters erop toezien dat er na zonsondergang geen mensen meer in het bos zijn en dat er geen verstoring is in de rustgebieden voor het wild.

Niet alle hertensoorten beleven deze tijd van het jaar de bronst: bij damherten is dit ongeveer een maand later. De reeënbronst is van half juli tot half augustus. Per gebied zijn er soms kleine verschillen wanneer de dieren precies bronstig zijn. Het spektakelstuk dat de edelherten op de Veluwe momenteel opvoeren duurt nog een paar weken. Al zal het vanaf nu steeds weer een stukje rustiger worden, totdat het geburl en de kletterende geweien helemaal zijn verstild.