Theaterwandeling over eenzaamheid 'geeft stof tot nadenken'

Tijdens de wandeling worden bezoekers meegenomen in de verhalen van Apeldoorners. Samen met een acteur vertellen die hun levensverhaal. Zoals de 23-jarige Solomon Fissahatsion: "Ik voel me eenzaam, zonder familie, zonder vrienden."

Fissahatsion ontvangt zijn publiek in het asielzoekerscentrum, waar hij verblijft. Hij vluchtte als 16-jarige uit Eritrea. Te voet. "Mijn ouders wisten van niks", vertelt hij. "Dat was te gevaarlijk." Videobeelden van zijn levensgevaarlijke bootoversteek worden getoond.

Dat deze voorstelling een onuitwisbare indruk maakt op de bezoekers is volgen initiatiefneemster Charissa van Andel de bedoeling: "Het is geen avondje uit waarbij de gordijnen dichtgaan en bezoekers de volgende dag denken: 'Waar ging het ook alweer over?' Dit is iets dat ze het hele jaar bij zich zullen dragen."

De theatermaakster van Plezier! theater maakte de voorstelling samen met collega Marsha Regensburg: "Omdat er meer dan een miljoen Nederlanders in eenzaamheid leven. Door deze coronaperiode is het nog meer een onderwerp geworden." Het is hun tweede wandelvoorstelling; hun vorige productie ging over stille armoede.

Per wandeling kunnen zestien bezoekers mee. In 2,5 uur tijd wordt drie kilometer afgelegd. Langs de wandelroute hangen spiegels met teksten als 'Leer anders kijken'. Acteurs beelden korte scènes uit. Van Andel: "Alle zintuigen worden geprikkeld".

Voor bezoekster Petra, die liever haar achternaam niet noemt, is de wandeling een eye-opener: "Je bent je meer bewust. Niet alleen van de momenten dat je zelf eenzaam bent in je leven, maar om je heen speelt het ook veel."

"Eenzaamheid komt voor in alle sociale klassen en is niet leeftijdsgebonden", weet Regensburg. Daarom maakt het persoonlijke verhaal van Susanne Annot ook een belangrijk deel uit van de wandelvoorstelling. Susanne heeft een gezin met vier kinderen en een rijk sociaal leven. Toch voelt ze zich eenzaam.

"Ik ben mezelf gewoon kwijtgeraakt door alles wat in m'n leven is gebeurd", aldus Susanne. "Daardoor verloor ik ook de verbinding met de wereld om me heen. Dat is voor mij eenzaamheid." Ze vertelt erover in een kunstenaarsatelier, terwijl ze een kleurrijk schilderij verft en het publiek toekijkt.

"Ik vind het wel spannend om mijn verhaal te delen. Heel kwetsbaar. Maar ik hoop dat mensen hierdoor kunnen zien dat je wel eenzaam kunt zijn, maar dat er ook manieren zijn om daar beweging in te brengen. En als dat lukt, terwijl je dagen zwaar zijn, dan komt er hoop."

De wandelvoorstelling 'Op de Tocht' vindt plaats op elke donderdag, vrijdag en zaterdag tot en met 4 september.