Hoe hoort het wél in een slachterij? 'Niemand heeft baat bij een krijsend, verdrinkend varken'

Varkens- en kippenhoudster Inge Vleemingh uit Halle brengt haar dieren al sinds jaar en dag bij een slachter in de buurt. Eerst in Zelhem, tegenwoordig in Zieuwent. "Slagers die nog op de traditionele wijze slachten en kleinschalig werken", verduidelijkt ze. "Waar jongens uit de buurt werken, die daar al jaren zitten en een goed loon krijgen. Ik kan er ieder moment naar binnen stappen en het gaat er gemoedelijk aan toe, op z'n Achterhoeks."

Die omstandigheden zijn van belang, zegt Vleemingh. Op die manier rondt ze het proces van varkenshouden af op een manier die dicht bij haar staat. "Wij hebben anderhalf jaar lang goed gezorgd voor de varkens, dan wil ik niet dat ze in de laatste tien minuten nog een doodsstrijd moeten leveren. Niemand heeft toch baat bij een schreeuwend, krijsend, verdrinkend varken? De varkens die ik breng worden bij de slachterij één voor één in een hokje gelaten en met de elektrotang gedood - op de ouderwetse manier. Na een halve minuut is het klaar. In de grotere slachthuizen worden de dieren in grote groepen vergast, dit levert een doodsstrijd van een halve minuut op en soms zijn dan nog niet alle dieren gedood."

De Nederlandse Voedsel- en Waren Autoriteit (NVWA) zegt dat dieren nooit mogen worden geslagen, geschopt of met stroomstoten mogen worden bewerkt. Al die handelingen vallen onder de noemer mishandeling en dat is verboden, evenals uithongering of verwaarlozing van dieren.

Dat een slachter kleinschaliger opereert, betekent niet automatisch dat de omstandigheden er beter zullen zijn. Vleemingh heeft echter alle vertrouwen in de werkwijze van de slachthuizen in de Achterhoek. In de basis gaat het, ook bij de kleinere locaties waar zij haar varkens naartoe brengt, natuurlijk om geld verdienen. Het doel heiligt echter niet alle middelen. "In sommige slachthuizen proberen ze de prijzen, onder druk van de afnemers, zover naar beneden te brengen dat het ten koste van de kwaliteit gaat. Dat is echt centenwerk en massaproductie", weet Vleemingh. "Ook ik zou mijn varkens elders goedkoper kunnen laten slachten, maar dat komt de varkens niet ten goede. Onze manier is duurder en kost meer tijd, maar dat geeft niet."

Bovendien is er een belangrijke rol weggelegd voor de consument, vindt Vleemingh. "We mogen onszelf best strenger aankijken. We wijzen graag, maar als je vlees voor minder dan 4 euro per kilo koopt, dan gaat dat altijd ergens ten koste van. Daar moeten we onze ogen niet voor sluiten. Misschien eet je geen vlees uit de supermarkt: dat kan. Maar ook dat saucijzenbroodje op het station of die goedkope bitterballen komen van bulkvlees uit grote slachthuizen. De supermarkten houden dat mooi afgeschermd, omdat het niet sexy is, maar je moet het eigenlijk niet willen kopen. Daar heeft altijd iemand pijn aan gehad."