Arend diende in Nederlands-Indië, maar kreeg bij thuiskomst weinig waardering

Pas tientallen jaren later kreeg hij een blijk van waardering, in de vorm van een 'erekoord'. "Dat was ver te zoeken", vertelt Westerkamp in Van Gelders Grijs. "Pas later met de veteranenbeweging is het opgekomen. Maar het kan niet tippen aan hoe Amerika, Engeland, Frankrijk en Canada. Daar gaan ze anders om met veteranen."

Op 3 maart 1949 vertrok Arend Westerkamp vanuit de haven in Rotterdam met de boot naar Sumatra, op de verjaardag van zijn jongere broertje. Twee jaar eerder was zijn oudere broer al vertrokken naar Nederlands-Indië, toevallig ook op een verjaardag, die van Arend zelf.

Op Sumatra stond zijn broer hem in de haven op te wachten, een fijne hereniging. Voor zijn moeder een eenzame periode, twee zonen in Nederlands-Indië en haar jongste zoon vertrok in 1949 op de Holland America Line. Het nest was opeens leeg.

Arend diende in het Garderegiment Prinses Irene, opgericht in 1946. Deze nieuwe eenheid zette de tradities voort van de voormalige Koninklijke Nederlandse Brigade Prinses Irene. Zo hield men de herinnering levend aan een bijzondere episode uit de geschiedenis van de Koninklijke Landmacht. Ze werden ingezet voor herstel van orde en rust in Nederlands-Indië (Indonesië). Het ging in totaal om ongeveer 4.000 militairen, onder wie veel dienstplichtigen.

Ook Arend kwam bij het regiment terecht vanwege de dienstplicht, toen nog 24 maanden. Geen 9-tot-5-mentaliteit, maar 24 uur per etmaal dienst hebben. "Het heeft mij wel gevormd, die discipline en regelmaat. Als notitie stond er achter mijn naam; zeer grote dosis zelfdiscipline. Dat kan ik wel begrijpen. Mijn kledingkast was altijd tiptop in orde. Alles op mesbreedte opgevouwen, of het nu onderbroeken of hemden zijn. Dat is nu overigens niet meer zo hoor."

Bij zijn terugkeer op 4 mei 1951 deed het hem wel pijn dat niet iedereen zo blij was met hun uitzending. Er werd door niemand gezegd dat ze blij en tevreden waren, er was totaal geen waardering. Hoe anders was dat in Amerika, Canada en Engeland.

In 2019 was het dan eindelijk zover, een historisch moment. Het zogenaamde invasiekoord werd op deze dag toegekend aan alle militairen die tussen 1945 en 1982 gediend hebben bij het Regiment Prinses Irene.

Tot dan werd het koord alleen erkend aan militairen van de Koninklijke Nederlandse Brigade Prinses Irene die in de periode van 7 tot en met 15 augustus 1944 in Normandië aan land kwamen. Zij ontvingen in maart 1945 het speciale herinneringskoord. De kleuren van dit gevlochten koord zijn oranje en blauw, de kleuren van het Koninklijk Huis.