Koos vond ooit een babylijkje, nu wil hij Sem Vijverberg helpen met zijn verhaal

De twee zaken vertonen opvallend veel gelijkenissen. Niet alleen speelden ze allebei in de Achterhoek, beide keren werden de lijkjes gevonden door spelende kinderen. En ook ging het twee keer om een jongetje, dat kort naar zijn geboorte door geweld om het leven was gekomen. In Doetinchem lag het kind vastgevroren in een rietkraag, in Laag-Keppel groeven kinderen het op in het bos.

Eigenlijk heeft hij dat nooit meer tegen iemand gezegd, beseft Gloudemans. Op die bewuste dag in 1973 was hij met vriendjes een oude, ondergrondse hut aan het 'revitaliseren'. Toen hij een schep in de grond zette, stuitte hij op een boodschappentas. Op het eerste oog een onschuldige vondst, tot de toen 9-jarige Koos er voorzichtig met de schep op sloeg.

"Ik kan me nog herinneren dat we in de buurt hebben aangebeld, toch uit een soort van paniek", vertelt hij. Twee dagen nadat zijn ouders de politie inschakelden, bekende de 17-jarige moeder van het kind dat ze haar pasgeboren zoon uit radeloosheid om het leven had gebracht.

Over deze tragedie schreef De Telegraaf in 1973 dat Corry, zoals de radeloze kindermoeder werd genoemd, uit een streng katholiek gezin uit Wehl kwam. Nadat ze onbedoeld zwanger raakte van haar vriend, solliciteerde ze bij een inrichting in Laag-Keppel, waar ze een eigen kamer kreeg.

Corry bracht de baby kort na een stiekeme bevalling om en deed het lijkje in een plastic boodschappentas. Nadat ze die een tijdje in haar kamer verborg, legde ze de tas met de dode baby op een afgelegen plek in het bos. Daar deden Koos en zijn vrienden al snel de lugubere vondst.

Voor het 17-jarige meisje voelde haar volledige bekentenis als een enorme opluchting. Gloudemans hoopt dat zijn verhaal over deze 'old case' kan bijdragen aan een oplossing in de 'cold case' rond Sem Vijverberg. Want dat is het grote verschil tussen zijn vondst en die in Doetinchem: na 15 jaar tast de politie daar nog in het duister over wat er is gebeurd.

"Ik weet het natuurlijk niet, maar het zou me niets verbazen als er nog een iemand als Corry is in de Achterhoek die hetzelfde leed met zich meedraagt. Misschien dat dit ervoor kan zorgen dat die persoon of iemand uit de omgeving zich alsnog meldt", zegt Gloudemans.

Volgens de nu 56-jarige inwoner van Hoevelaken is het de aanleiding om voor het eerst in zijn leven echt even stil te staan bij 30 maart 1973. Al wordt hij er bij elk nieuws over een babylijkje weer aan herinnerd, zoals begin deze maand na de vondst van een de resten van een baby in 's-Heerenberg.

"Maar het is niet dat ik elke keer als zoiets gebeurt helemaal van slag raak. Dat gebeurt wel als ik ergens langs fiets waar kadavers liggen. Die geur, die zit nog altijd ergens in mijn hersenen."