Brandweerman Arnold ziet zijn eigen vrachtwagen in vlammen opgaan

Dijkstra spoedt zich naar de kazerne, maar hij is te laat. De brandweerwagen met zes collega's is al weg. "Een van hen vertelde me inderdaad dat het mijn eigen vrachtwagen was", zegt Dijkstra (44) na een slapeloze nacht, want hij is pas om zes uur thuis vanwege een uitruk in Brakel waar hij wel bij is. En dan is het thuis meteen omschakelen, de verzekering moet gebeld. 

En hij was toch ook maar even gaan kijken bij zijn kameraden in Zuilichem.

Dijkstra parkeert zijn truck altijd op een vrachtwagenstrook aan de Kweldijk, op een kilometer of drie van zijn huis. "Er staan daar altijd drie vrachtwagens. De kans dat het mijn wagen was, was dus een op drie."

Op het sociale medium wordt hij bedolven onder steunbetuigingen. 

Dat hij niet zijn eigen wagen hoeft te blussen, is misschien maar goed ook. "Het is mijn enige bron van inkomsten", vertelt de chauffeur. Maar hij relativeert ook meteen. "Ik ben goed verzekerd."

Hij denkt terug aan de voorbije nacht. Terwijl hij bij het blussen staat toe te kijken, vechten woede en verdriet om voorrang. En een sprankje hoop heeft hij ook, want misschien valt er nog wat te redden. Maar die hoop vervliegt snel. "Ach, ik ben vakkundig genoeg om snel door te hebben dat die brand zo verwoestend was, dat ik op zoek kan naar een nieuwe trekker." 

Het is zijn eerste truck die hij met zijn zuurverdiende geld heeft gekocht. "Zelf opgebouwd. Maar dit komt wel weer goed", reageert hij opvallend nuchter. "Ik kan wel gaan schreeuwen en janken, maar daar schiet ik niets mee op.

Sinds anderhalf jaar zit hij bij de brandweer in zijn dorp na daarvoor in zijn voormalige woonplaats Driebruggen vrijwilliger te zijn geweest. Onder zijn nieuwe blusgroep valt ook Brakel.

En vanuit dat dorp komt twee uur na de melding van de vrachtwagenbrand het nieuws dat brand woedt bij de voetbalclub van Brakel en Zuilichem, BZC'14 aan de Veerdam. "Daar heb ik wel gewoon geblust, ik was er toch. We zaten nog na te praten in de kazerne. Dat doe je altijd na een uitruk en toen ging de pieper weer. Dan gaat de knop om en dan ga je weer."

Arnold Dijkstra deed die nacht geen oog dicht.

En het deert hem weinig, want door de aderen van Arnold stroomt 'brandweerbloed', iets wat alleen brandweermannen en -vrouwen kunnen uitleggen. "Ik was vroeger militair, wilde mensen helpen. Dat heb ik bij de brandweer ook. Ik wil iets kunnen betekenen voor een ander." 

Over de oorzaak van de brand die zijn eigen truck in de as legde weigert brandweerman Arnold iets te zeggen. Dat is aan de politie, vindt hij.