Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Jolanda Fennema Strijk

Jolanda Fennema-Strijk
Jolanda Fennema-Strijk
Hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken.
Luister hier naar het fragment
Deze tijd plaatst mij voor veel vragen, levensvragen. We moeten ons instellen op een verandering van ons contact met elkaar en invulling van werk en vrije tijd. Mag ik eerlijk tegen u zijn? Tijdens de eerste lockdown in ons land heb ik genoten van de rust. Tuurlijk, werd ik geraakt door het feit dat ouders hun kinderen of kleinkinderen niet meer konden zien en de Beelden van overvolle IC’s in de ziekenhuizen. Ook ik heb geprobeerd te helpen door boodschappen te doen, pannenkoeken te bakken en rond te fietsen in de buurt voor een praatje in de speeltuin of in de straat. Maar toch. Even die motor van 24-for-7-aanstaan uit kunnen zetten. Tijd voor mijn gezin door samen te puzzelen en speeltjes te doen. De indringende beelden van de flogs van personeel uit de zorg lieten mij de noodzaak voelen van deze lockdown.
Ik merkte tot mijn schrik dat er een bepaalde gewenning optreedt. Het haalt de ernst ervan af en het lijkt alsof we na deze zomer massaal met elkaar vergeten zijn wat voor een ingrijpend virus er onder ons rond gaat. De grootste vraag voor mijn werk is voor mij: ‘Als we weer gewoon naar de kerk mogen, samen mogen en kunnen komen, hoe gaat het er dan uitzien en wie zullen er nog terugkomen? Deze vraag heeft een soort van heilige onrust in mij wakker gemaakt. Ik loop als het ware door de kelder van mijn gedachten op zoek naar mijn voorraad creativiteit. Die voorraad bestaat uit ideeën die ik nooit echt gebruikt heb, maar die ik bewaard heb met de gedachten: ‘Misschien kan ik het nog een keer gebruiken.’ Het brengt me naar de zolder van mijn leven. Daar waar de beelden en ervaringen zijn aan momenten die voor mij waardevol en levens veranderd waren. Het maakt dat ik terug moet om mezelf af te vragen waarom ik er ooit voor gekozen heb om naar , een Leger des Heils samenkomst, een kerk te gaan. Daar moet iets geweest zijn dat gemaakt heeft dat ik besloten heb om mijn leven in te zetten voor God, Zijn Koninkrijk en het Leger des Heils. Dat proces heb ik leren waarderen in de afgelopen maanden. Het heeft mij even stilgezet om na te denken waar ik mee bezig ben en wat de grond daaronder is. Het maakt dat ik nadenk over wat ik zou missen als dat niet meer zou kunnen en belangrijker nog, wat er overblijft als het anders moet.
Dat dracht mij bij een tekst die ik mee kreeg toen ik aan mijn theologisch opleiding begon. Ik was nog zo jong, 23. Dat was maar goed ook. Het was niet zo dat ik niet nadacht over de consequenties van mijn keuzes, maar doordat de verantwoordelijkheden die ik toen had anders waren, kon ik die stap zetten. ‘Ik ga, Heer, waar U mij wilt hebben.’ Dat blijft voor mij mijn gebed, maar er zijn veel meer ‘maars’ gekomen in mijn leven. Daardoor zou ik, denk ik, minder snel, zo’n levens veranderende keuze hebben gemaakt. Als ik daarover nadenk kom ik uit bij de tekst die ik toen meekreeg en eigenlijk toen niet zo goed kon plaatsen in mijn eigen situatie. Nu is hij waardvol geworden, omdat het mij bemoedigd in een tijd waarin alles onzeker lijkt en ik geen idee heb of ik me moet gaan omscholen. Niet weet of mijn werk nog wel bestaansrecht heeft in deze tijd. Ik denk en hoop van wel. In de tijd van zoeken hier naar, creatief aan de slag gaan met dat wat God me heeft gegeven is deze tekst voor mij een bemoediging, een baken, een boei. Als Mozes zijn taak overdraagt aan Jozua zegt hij in Deuteronomium 31: 8: “De HEER zelf gaat voor je uit, Hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken. Wees niet bang en laat je door niets ontmoedigen.’ Eén zin met zoveel inhoud, maar ook een levenslange weg om te ontdekken wat dat voor mij, voor ons betekend. Ik wens u een verrassende tijd toe waarin u zult ervaren dat God geen moment van onze zijde zal wijken.
Amen
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking voor de redactie? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!