Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Michael-Dominique Magielse

Luister hier naar het fragment

De kern van het vieren van liturgie is lof en eer brengen aan God en de heiliging van de gelovigen die samenkomen door God. Het is tweerichtingsverkeer; een op- en een neergaande beweging. Het is in de samenkomst, als kerk, als Lichaam van Christus zoals Paulus dat noemt dat we Christus ontmoeten. In elkaar, in het Woord dat we horen, in tekens en symbolen, in de persoon van de voorganger, in brood en wijn.

Doordat we niet meer fysiek kunnen samenkomen missen we die ontmoeting, we missen de gemeenschap. En hoe langer de coronamaatregelen aanhouden, hoe sterker het gemis lijkt te worden. Het gemis van elkaar als gelovigen en de sacramentele ontmoeting in de zondagsviering.

Toch is het hartverwarmend om te zien hoe veel initiatieven mensen ondernemen om toch contact te zoeken of te houden met elkaar. In onze tijd, in onze digitale cultuur, zijn er enorm veel mogelijkheden, via social media als Facebook en WhatsApp, of via Skype of Zoom. Sommigen waren hier al langer vertrouwd mee, voor anderen is deze digitale wereld een totaal nieuwe ontdekking.

Natuurlijk is digitaal contact of digitaal een gemeenschap vormen met elkaar, niet hetzelfde als fysiek contact. En daardoor zullen mensen het misschien afwijzen of het als nep of surrogaat beschouwen. Toch laat deze coronacrisis zien, door de digitale vormen die ontstaan, dat de kerk de laatste twintig jaar nog nooit zo zichtbaar is geweest, en dat vooral in een ongelooflijke seculiere omgeving als het internet. Nu is het zo dat de geschiedenis aantoont dat veel mensen in een crisissituatie, zoals een oorlog of pandemie, hun toevlucht zoeken in het geloof. Maar door de digitale media wordt dat geloof ineens heel erg zichtbaar en is het volop aanwezig.

In het evangelie dat in de katholieke kerk overal ter wereld deze zondag wordt gelezen doet Jezus een aankondiging en een belofte. Hij laat de leerlingen weten dat hij niet lang meer bij hen zal zijn en terug zal keren naar de Vader. Komende donderdag vieren we zijn hemelvaart. Maar hij doet ook de belofte dat hij zijn leerlingen, en ook ons, niet verweesd zal achterlaten. Hij zal de Vader vragen een andere Helper de sturen, de heilige Geest (vgl. Joh. 14,16) en dat hij op een dag zal wederkomen (vgl Joh. 14,18). Tot die dag, tot dat moment, is Jezus enerzijds de grote afwezige, maar daarnaast is hij toch aanwezig in de Geest, en is hij in ons en wij in hem. Het lijkt een parodox maar hier toont zich wel de kracht van het christelijk geloof, het geloof dat wij door de Geest ontvangen. Het is Geest die ons gaande houdt en waarin God ons nabij is.

Mogen wij in die Geest elkaar in deze tijd van afwezigheid nabij zijn en ons in die Geest met elkaar verbonden weten en voelen, tot het moment dat we weer fysiek kunnen samenkomen voor ontmoeting. Houd goede moed, en houd vol!

Lezing: Johannes 14, 15-21