Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Jolanda Fennema Strijk

Leger des Heils Majoor Jolanda Fennema-Strijk
We leven tussen hoop en vrees.
We leven tussen hoop en vrees.
Luister hier naar het fragment
Ik zoek naar woorden. Snuffel de digitale kranten door. Kijk het laatste journaal en lees nog een keer de laatste update over het Coronavirus. Terwijl ik deze woorden schrijf geeft mijn telefoon een melding van het aantal Coronaslachtoffers van vandaag en het aantal nieuwe besmettingen. Maar, staat erbij, het aantal ziekenhuisopnames lijkt af te vlakken. Ik besef me dat de woorden die ik nu aan mijn digitale papier toevertrouw, morgen alweer achterhaald kunnen zijn.
Nog steeds lijken er geen passende woorden te komen. Is er alleen maar de verwarring en de hoop die met elkaar in mij lijken te vechten op een plaatsje. De verwarring door de situatie. Alles is zo anders als we gewend zijn en opeens vraag ik me af welke toegevoegde waarde mijn werk normaal gesproken heeft. Ik zit thuis, zoals zovelen. Samen met twee van mijn kinderen en mijn man. Nou ja, mijn man is er wel, maar ook niet. Hij werkt als manager in de zorg en is letterlijk de hele dag aan het monitoren en proberen alles zo goed en verstandig mogelijk te regelen voor de deelnemers en de helden op de werkvloer in de instellingen van het Leger des Heils. Mijn zoon kan niet meer werken, omdat de winkel waar hij werkt gesloten is. Mijn dochter komt net terug van haar werk in de zorg. Zonder woorden zie ik dat het een zware dag was. In het begin voelde het voor haar cliënten nog als een extra weekend dag, nu raken ze in de war van de andere gang van zaken door alle maatregelen. Ik voel en hoor haar onmacht: ‘Hoe leg je uit dat je een hele tijd je ouders niet kunt zien als je in een instelling verblijft?’
Ik kijk naar de rozen die sinds vandaag om mijn tafel staan. Ze zijn voor mij een teken van hoop. Gekocht bij de bloemenboer van de markt. Ik koop niet zo gauw voor mezelf bloemen, maar ik heb het nu bewust gedaan. Door de crisis zal hij waarschijnlijk niet meer op de markt kunnen staan. Het is erop of eronder voor deze man. Zijn dochter deed gisteren een oproep om te zorgen dat de partij bloemen die hij gekocht had met de kennis van dat moment kwijt zou kunnen om de financiële strop niet te groot te laten zijn. Ik ging voor de tulpen. Maar rond tien uur waren alle tulpen al uitverkocht. Om hem toch nog een beetje te helpen heb ik dus de rozen gekocht. Mooi dat zoveel stadsgenoten gehoor hebben gegeven aan de oproep van zijn dochter.
Maar wat heeft u aan deze ervaringen? We leven tussen hoop en vrees. Ik denk dat de geschiedenis veel van zulke momenten heeft gekend. Zou het goed zijn om de veteranen die zouden komen in het kader van 75 jaar bevrijding te vragen hoe zij hier mee om gingen? Met leven tussen hoop en vrees? Ik denk dat de samenvatting van die antwoorden zou zijn: ‘Verlies de hoop niet.’ Daar moest ik ook aan denken als ik denk aan Palmpasen. Want dat is het vandaag. De leerlingen van Jezus hadden allerlei verwachtingen en zagen ernaar uit dat hun leermeester hun koning zou worden. Geëerd als een koning rijdt Jezus Jeruzalem binnen. Het lijkt een waar feest. Helaas slaat de feeststemming snel om als hun Jezus gevangen wordt genomen en de woorden ‘Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer’ worden ingeruild voor ‘Kruisig Hem’. Dan breekt ook voor de leerlingen en Zijn volgelingen de tijd aan van hoop en vrees.
Het maakt, als ik erover nadenk, me stil. Ik heb daar gewoon geen woorden voor dat het leven opeens veranderd en genadeloze tikken uitdeelt. En toch… Toch wil ik leven in de hoop. De hoop dat het ook weer anders zal zijn. De hoop dat we met elkaar vast blijven houden aan het goede. Het goede dat deze crisis in mensen naar boven brengt. De belangstelling, de zorg en vooral de creativiteit om er voor elkaar te zijn. Het maakt een persoonlijk Hosanna in mij los. Hosha Na in het Hebreeuws wat betekend: ‘Help nu!’ In veel christelijke kerken en gemeenschappen wordt het gebruikt als lof en eerbetoon. Dat is waar ik en ik denk velen met mij vandaag in leven. Het gebed van ‘Help nu’ en de dankbaarheid voor de goede dingen die er zijn, ook in deze crisistijd. Ik wil afsluiten met een tekst uit het Bijbelboek Spreuken 3:3:
Dat liefde en trouw je niet verlaten! Bind ze om je hals, schrijf ze op de tafel van je hart.
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking voor de redactie? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!