'We missen hem', Jacomien en Paul zien zoon weken niet door verlengde coronamaatregelen

Daan is bijna 18 jaar oud, maar heeft het verstandelijk vermogen van een peuter van 3. Hij woont daarom in een instelling in Overijssel. Normaal gesproken gaan Jacomien en Paul elke week bij hem langs, maar nu kan dat niet meer. Om de gezondheidsrisico's voor het zorgpersoneel en alle bewoners te beperken, is er momenteel geen bezoek toegestaan.

Maar dat laatste kan Jacomien wel begrijpen, zij wil dat de verzorgers gewoon hun werk kunnen blijven doen in deze tijd: 'Mijn waardering voor de begeleiders in de gehandicaptenzorg is groot. Zij zetten alle zeilen bij om hun cliënten, die niets begrijpen van deze coronasituatie', zo goed mogelijk te ondersteunen. Deze zorgmedewerkers worden nog wel eens vergeten.'

En dus blijft het contact bij videobellen via Skype of Facetime. 'We Facetimen wel wat extra vaak met hem. Dat vindt hij ook leuk. Maar we zien hem dus niet fysiek', vertelt vader Paul. 'De zorgboerderij is in quarantaine. Het is eigenlijk heel raar.' 

Moeder Jacomien vult daarbij aan dat ze zich ook wel zorgen maakt om kinderen die niet in een instelling zitten, maar gewoon thuis worden opgevangen. 'Die gezinnen met thuiswonende gehandicapte kinderen maken kans op extreme overbelasting. Helemaal door het wegvallen van speciaal onderwijs en dagbesteding.'

'Hij vraagt ook: Wanneer kom je op bezoek? Je kunt daar eigenlijk geen antwoord op geven. Voor ons is het lastig omdat we geen zicht hebben op een einddatum', aldus moeder Jacomien. 'We missen hem gewoon. Het is een gevoel van onmacht wat iedereen nu heeft.'

'We hebben geen keus', zegt Paul. 'De zorg op de zorgboerderij is fantastisch en op dit moment zouden we dat zelf niet eens kunnen.' Toch is het moeilijk. 'Ja natuurlijk. Aan de andere kant wil je ook niet dat jij verantwoordelijk bent voor het feit dat hij eventueel ziek wordt, of de andere bewoners ziek worden. In de zorgboerderij wonen heel kwetsbare kinderen.'

Langs gaan en even zwaaien door het raam is geen oplossing. Door zijn verstandelijke beperking snapt Daan niet dat hij zijn ouders nu geen knuffel mag geven. Hij weet ook niets over het corona-virus. 'Nee, dat is te ingewikkeld. Dat gaat zijn begrip te boven', zegt Jacomien. 

Met spanning keken ze dinsdagavond, samen met hun jongste zoon Gijs, naar de persconferentie van premier Mark Rutte. 'Dit is wel wat ik had verwacht', reageert Jacomien na afloop. 'Natuurlijk is het moeilijk, maar ik had mij ingesteld op 1 juni. Dus als het bij 28 april blijft, valt het in zekere zin mee.' Ze is ook blij dat er tijdens de persconferentie waardering is voor het personeel in de gehandicaptenzorg. 'De medewerkers in de gehandicaptenzorg verdienen ook de aandacht die de ziekenhuiszorg nu krijgt.' 

De komende tijd blijft het leven tussen hoop en vrees. 'Het idee dat Daan ziek zou worden en dat ik niet bij hem kan komen vind ik wel heel erg lastig', zegt Jacomien. 'En de onzekerheid of er voldoende IC-capaciteit is. Gezien zijn 24-uurs afhankelijkheid heeft Daan, om het maar onaardig te zeggen, geen prioriteit. Dat zijn wel dingen die door je hoofd spoken. En wat ik hoop is dat 28 april niet weer verder verlengd wordt en dat we dan weer bij hem kunnen zijn.'