Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Henk Overdijk

Luister hier naar het fragment

Opeens zag ik ze staan… Aan de kant van de weg tijdens een wandeling rondom Ommeren. Het waren er wel een stuk of twaalf, en ze hadden gekleurde hesjes aan… Tjonge, dacht ik, demonstreren de gele hesjes nu ook al in Ommeren? Is ons dorp al zo opgestoten in de vaart der volkeren? Wordt op dit bijna verlaten, kleiige landwegje uiting gegeven aan diepe ontevredenheid?

Maar nee, dat was het niet. Het bleken drijvers… Het jachtseizoen was geopend, de jagers hadden hun positie ingenomen. Eén van hen vertelde me dat drijvers tegenwoordig ook hesjes aan moeten, voor de veiligheid. Ja, stel je voor, er zal maar in plaats van een fazant zo’n drijver het haasje zijn, een grotere bok kun je als jager, dunkt me, niet schieten…

Veel mensen moeten niet veel hebben van de jacht. Ik snap dat wel, maar aan de andere kant stoppen mensen wel zonder schroom een plofkip of een kiloknaller in hun winkelwagentje. Ik vermoed dat een fazant of haas die in het veld geschoten werd toch een beter leven heeft gehad dan veel dieren waarvan het vlees op onze borden belandt.

Mij bekruipt soms het gevoel dat we in Nederland zo langzamerhand wel erg beschaafd, wel erg gecultiveerd geworden zijn... Of druk ik me zo niet helemaal goed uit, ik bedoel: we willen altijd maar schone handen houden, en we menen ook nog dat dat kan! We willen ons eigen straatje schoonhouden en denken dat we vrij kunnen blijven van het negatieve. Maar is dat geen illusie? Is leven niet per definitie vuile handen maken? Leven zonder fouten en gebreken is een onmogelijke zaak...

We willen wél vlees eten, maar bij het feit dat daarvoor dieren gefokt en geslacht moeten worden kijken velen liever de andere kant uit… We hebben de mond vol van dierwelzijn, maar wie is bereid een hogere prijs te betalen, zodat boeren anders kunnen werken? Ik zag laatst een varkensboer die geweldig heeft geïnvesteerd in diervriendelijke stallen, maar nu het duurdere vlees aan de straatstenen niet kwijt kan… Principes en overtuigingen zijn dikwijls prachtig, maar meer bedoeld om het eigen geweten te sussen dan dat er naar gehandeld wordt, althans bij veel mensen lijkt dat het geval.

In de kerk gaat het wel eens over zonde... Een beetje een belegen onderwerp, voor de meeste mensen geen populair item, toch is het goed om het er wél over te hebben… Want als mens houd je niet altijd schone handen… Leven brengt per definitie negatieve dingen en negatieve daden met zich mee… Als je daar de ogen voor sluit, krijgen we een heel vreemde wereld, waarin we elkaar de maat nemen en beleren, maar dikwijls weigeren om zelf écht verantwoordelijkheid te dragen…

Kom je zo uiteindelijk niet met jezelf in de knoop? Is het niet heilzaam om te weten dat je niet volmaakt bent? Het geeft ook een stuk rust, dat je de lat niet krampachtig hoog hoeft te leggen...

Je mág falen… En je mág accepteren dat je verantwoordelijk bent voor negatieve dingen… Zaken die je soms veranderen kunt, maar vaak ook niet… Dat het christelijk geloof weet van onvolmaaktheid, van zonde en schuld, is daarom niet deprimerend en neerdrukkend, zoals vaak wordt gedacht… Het geeft juist ruimte om te kunnen leven!

Te kunnen leven zonder torenhoge eisen aan jezelf te stellen… Zonder torenhoge eisen aan anderen… Als we ons bewust zijn dat ons hart ook duistere uithoeken heeft, helpt dat misschien niet om een ideale samenleving te creëren, maar wel een leefbare wereld met elkaar, met wat meer wederzijds begrip…

‘Ken u zelf,’ is een oud motto… Neem jezélf maar eens in het vizier, en ook bij een kritische blik op jezelf geldt: niet geschoten is altijd mis…