Een 'vrolijk' boek over doorgeslagen bureaucratie

Tijdens het opbouwen leest Jac Splinterde teksten bij de vakjes die stuk voor stuk iets te maken hebben met uitstelgedrag. 'Hoeft nog niet, heb je niks aan, niet voor mij.'

Toen bekend werd dat Jac Splinter bezig was met zijn boek, kwamen er van allerlei kanten mensen met verhalen die ook over bureaucratie gaan. Zoals de portier van het Valkhofmuseum. Splinter: 'Ze vertelde mij hoe ze in de stadswinkel kwam en gedwongen werd om een nummertje te trekken, terwijl er verder niemand in de rij stond. Terwijl ze alleen maar even iets wilde vragen. Toen trok ze het nummertje en toen pas kon ze haar vraag stellen.'

Splinter vertelt het met een grijns maar de aanleiding is minder leuk. Als mantelzorger voor een vriend met Parkinson deed hij een aanvraag voor het ombouwen van een ligbad tot een veilige inloopdouche. Toen begon er een proces van maanden.

Splinter: 'Zo belde ik op een vrijdag en kreeg ik te horen dat de betreffende ambtenaar er pas op maandag weer was. Maar toen ik op maandag belde zei dezelfde telefoniste: die is op vakantie. Dat had ze me die vrijdag ook wel kunnen vertellen.'

Een andere keer kreeg Splinter een e-mail terug met de mededeling dat de betreffende ambtenaar zes weken op reis was. Of weer een andere keer moest hij op een bepaald tijdstip terugbellen, maar kreeg hij een bandje te horen dat de afdeling op heisessie was. 'Een dag later moesten ze daar hartelijk om lachten omdat per ongeluk het verkeerde bandje er in zat. Maar zo leuk vond ik het niet.'

Op een gegeven moment eiste Splinter een gesprek met verantwoordelijk wethouder Bert Frings van Nijmegen en die kreeg 'het schaamrood op de kaken. Daarna was het binnen een kwartier geregeld. Een week later was het voegwerk van de tegeltjes van de inloopdouche droog.' Lang heeft de vriend met Parkinson niet meer kunnen genieten van zijn inloopdouche, want een aantal weken later was hij overleden.

Jac Splinter begon niet alleen een klachtenprocedure over de gang van zaken, maar begon ook aan het bureaucratie-vakantieboek in de stijl van vakantieboeken die vanaf de jaren vijftig werden gemaakt. Inclusief doe-opdrachten, bijvoorbeeld voor het maken van stempels die ambtenaren zo graag gebruiken.

Ondanks de ernstige aanleiding wordt het vooral een humoristisch boek. Splinter: 'Humor is het enige wapen tegen dit soort bureaucratisch gedrag. Je kunt ze uitlachen. Als een ambtenaar tegenwoordig vervelend tegen mij doet, zeg ik dat hij in mijn boek komt.'

En om het vooral luchtig te houden eindigt Splinter met nog een anekdote, over stempels. 'Iemand moest een formulier invullen dat werd afgestempeld. Maar toen ze bij het volgende loket kwam bleek dat de stempel aan de verkeerde kant van het formulier stond. Toen moest het hele zaakje opnieuw.'