Moeder die haar kind moest afstaan in Oosterbeek, stelt Staat aansprakelijk

De dan 21-jarige Trudy Gertsen raakt ongehuwd zwanger en moet van haar moeder het kind afstaan. Ze komt terecht in het tehuis van de Paula Stichting in Oosterbeek, waar ze in februari 1968 bevalt. Negen dagen later wordt ze door haar moeder opgehaald, maar moet ze haar pasgeboren zoon achterlaten. Hoewel ze meermaals kenbaar had gemaakt hem zelf op te willen voeden.

Haar zoon had last van ‘moedergemis’, had heimwee en huilde veel, zo staat in dossiers. 'Wat er met mij en hem gebeurd is, is mensonterend', vertelt de inmiddels 73-jarige vrouw in Trouw. Ze eist erkenning voor het leed dat haar is aangedaan.

Ook wil ze weten wat er precies gebeurd is in de periode tussen 1956 – toen de adoptiewet van kracht werd – en 1984 – toen abortus gelegaliseerd werd. In die periode worden volgens onderzoek van de Radboud Universiteit ruim 15.000 Nederlandse kinderen geadopteerd. Het is volgens Scheele-Gertsen onvoorstelbaar dat alle moeders hun kind vrijwillig hebben afgestaan: 'Dat doen vrouwen niet op die schaal, dat gebeurt alleen bij hoge uitzondering.'

De kinderbescherming, onderdeel van de staat, kon volgens Scheele-Gertsen weten dat ze haar kind niet af wilde staan. Bovendien stond volgens advocaat Lisa-Marie Komp in de jaren zestig al in de Nederlandse wet en in het door Nederland ondertekende Verdrag voor de Rechten van de Mens dat de band tussen moeder en kind in principe heilig is.

Scheele-Gertsen geeft uiteindelijk toestemming voor adoptie om te voorkomen dat haar zoon in het tehuis zou opgroeien. Het zal 48 jaar duren voor ze elkaar opnieuw zien, maar het contact wordt nooit meer helemaal vanzelfsprekend.

Zie ook: