Gedwongen adoptie: 'Ik wil dat heel Nederland dit weet'

Eugénie zat daar in gezelschap van andere belangenbehartigers om mee te denken over het onderzoek naar binnenlandse adopties tussen 1956 en 1984. 'Ik ben een van de mensen die mee mag denken over de opzet van het onderzoek en het verzamelen van respondenten', vertelt zij desgevraagd.

De Achterhoekse is bekend met de materie en gebruikte haar eigen adoptiegeschiedenis voor haar boek 'Een schoot vol tranen', waarvoor zij onderzoek deed naar binnenlandse adopties. 'Dit gaat niet alleen over mij, maar over tienduizenden Nederlanders', zo vertelde zij vrijdag in de Week van Gelderland.

Luister hier naar wat Eugénie Smits van Waesberghe vertelt over gedwongen adoptie

Eugénie werd geboren als Gepke Kortekaas in doorgangshuis Moederheil in Breda. Haar moeder, de oudste van een Katholiek-gezin van 11 kinderen, was 18 jaar en ongehuwd zwanger en dus een schande voor de familie. En zo belandde haar moeder bij Moederheil. Hier konden ongehuwde moeders, ver weg van de bewoonde wereld, bevallen van hun kind en vervolgens werden de kinderen daar ter adoptie afgestaan.

De schrijfster kwam er tijdens haar eigen onderzoek achter dat haar biologische moeder een paar dagen na de bevalling heeft geprobeerd om haar terug te krijgen, nadat zij herenigd was met haar vader. Bij Moederheil werd haar echter verteld dat zij al geadopteerd was. Maar dat klopt niet, ontdekte Eugenie, want zij is uiteindelijk pas na een jaar geadopteerd. In totaal gaat het om 25.000 kinderen in de periode 1956 tot 1984. 'Mijn moeder heeft een levenslang trauma opgelopen.'

Minister Sander Dekker kondigde in januari een parlementair onderzoek aan naar de Nederlandse binnenlandse aoptiegeschiedenis, maar wanneer het onderzoek van start gaat is vooralsnog niet bekend. 'Het onderzoek komt er binnen afzienbare tijd, maar het is aan de minister om dat aan te kondigen als het zover is.' De verwachting is dat er dan ook een meldpunt komt, maar tot die tijd kunnen mensen zich ook bij Eugénie melden. 'We kunnen het niet veranderen, maar het gaat erom dat we het erkennen en van de fouten leren.'