Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Henk Overdijk

Worden als kinderen.
Worden als kinderen.
Luister hier naar het fragment
lopen met een foto van hun kleinkinderen in de binnenzak of op hun telefoon. Zodra ze dan met anderen in gesprek raken, even ergens samen aan de koffie zitten of zo, komen de foto’s van de kleinkinderen meteen tevoorschijn. Die kleinkinderen vormen blijkbaar éen van de meest favoriete gespreksonderwerpen als grootouders andere mensen ontmoeten.
Soms wordt dat wel een beetje vervelend… Vaak ken je die kleinkinderen niet eens, en in de ogen van opa en oma zijn ze natuurlijk veel verder, veel slimmer, veel knapper dan al hun leeftijdgenootjes... Beleefd wordt dus een poosje naar de foto gekeken, vriendelijk gehumd bij wat oma of opa vertelt, en dan moeten we het maar weer over het weer of over de voetbal hebben. Ik kan me voorstellen dat mensen die zelf geen kinderen of kleinkinderen hebben een beetje flauw worden van al dat grootouder-geleuter…
Mijn vrouw en ik zijn inmiddels bijna negen maanden oma en opa. Wij lopen dus ook rond met foto’s en filmpjes op de telefoon. En als we de kans krijgen in geuren en kleuren over onze geweldige kleindochter te vertellen, laten we dat niet na… Soms denk ik wel eens bij mijzelf: kijk uit Henk, die mensen kijken alleen maar uit beleefdheid naar die foto, en eigenlijk duurt dat filmpje ze veel te lang… Maar ja, je bent opa hè, dat wil je dan ook laten weten. En inderdaad: zo’n superkind als onze kleindochter, waar vind je dat nou?
Bij zo’n kleinkind zie je trouwens heel andere dingen dan destijds bij je kinderen... Dat hoor ik van andere grootouders ook. Ik weet niet precies waar dat aan ligt, je hebt waarschijnlijk op een andere manier tijd voor je kleinkinderen dan vroeger voor je kinderen. Bovendien neem je misschien bepaalde dingen scherper waar, omdat je wat meer levenservaring hebt opgebouwd. Hoe dan ook: zo’n jong kind blijft je verbazen.
Het is eigenlijk onvoorstelbaar wat in korte tijd geleerd wordt, en hoe de wereld dagelijks verkend en veroverd wordt. Al het spel, alle bewegingen van zo’n baby zijn in feite oefeningen om lichaam en geest te ontwikkelen, en op de onbevangen nieuwsgierigheid naar de wereld, en de vrolijke openheid waarmee een kind in het leven staat, ben ik als oudere bijna jaloers.
In het evangelie zet Jezus kinderen ook in het midden. U kent misschien dat oude versje nog wel: ‘eens brachten de moeders de kinderen tot Jezus.’ Maar nog meer te denken geeft de uitspraak van Jezus waarin Hij zegt: ‘Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan.’
Worden als kinderen…
Ik denk niet dat dat betekent dat we onnozel moeten worden, of ongefundeerd van alles en nog wat moeten gaan geloven… Het is dunkt me veel meer die openheid, die ontvankelijkheid, die oprechte nieuwsgierigheid naar de mensen, naar de dieren en naar de dingen om ons heen.
Aandacht, onbevangenheid en openheid zijn onontbeerlijk op de weg van het evangelie. Geloof kijkt niet alleen omhoog, maar kijkt ook om zich heen… Met een open blik zien we meer van de dingen van God dan wanneer ons geloof een keurslijf is, dat ons gevangenhoudt.
Dus al die aandacht voor kleinkinderen is zo slecht nog niet… Maar dan niet alleen voor hun foto, maar vooral voor hoe ze open en blij het leven veroveren.
Bewust of onbewust willen ze ooit worden zoals wij... Maar voor ons is het misschien wel heel goed om juist op hen te lijken!
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!