Nieuws

Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Jan-Derk de Bruin

Een offer.
Een offer.
Luister hier naar het fragment
Veelal word er naar militairen gekeken als mensen met een gewone job. Dat beeld klopt niet. Militairen werken in opdracht van de politiek op die plaatsen waar het allerminst veilig en harmonieus is. Zo proberen met hun inzet een bijdrage te leveren aan iets meer vrede, iets minder armoede, meer mogelijkheden opdat ieder zich als mens kan ontwikkelen op dat plekje onder de zon waar hij of zij woont.
Militaire inzet vraag een prijs. Soms de hoogste prijs.
Eén ding onderscheid de militair wezenlijk van andere beroepen: Zij neem het initiatief om te vechten en hebben de wil om de tegenstander te verslaan, en dan komt het: ook al gaat dat ten koste van zichzelf.
Iedere militair is bekend met dit risico dat hij of zij loopt. Als het risico werkelijkheid word is dat echt een ander verhaal. Enorm ingrijpend.
We realiseren dat als veelal jonge militairen omkomen tijdens hun inzet voor een betere wereld de confrontatie met de dood duister en hartverscheurend is. We delen blijken van medeleven, zoeken stamelend naar woorden om nabestaanden nabij te zijn.
Op officieel niveau worden daarvoor vaak grote woorden gebruikt als “ze brachten het hoogste offer” bij het uitvoeren van hun werk in dienst van de vrede. Als ik eerlijk ben worstel ik een beetje met deze uitdrukking…… - hoewel ik ze snap - vraag me af of dat wel zo’n gelukkige uitdrukking is.
Je zult begrijpen dat bij mij als dominee in het gebruik van het begrip offer er andere verhalen meekomen. En In oude verhalen van de Bijbel word ook over offers brengen gesproken. Maar al deze offers werden vrijwillig gebracht. Sneuvelen of verongelukken bij de uitoefening van je werk – hoewel we weten van de risico’s - is absoluut geen vrije keuze. Bij elke militaire missie klinkt bij aanvang de hartgrondige wens "dat we allemaal weer heel thuis komen!" Sneuvelen of verongelukken blijft, zelfs al wordt in het voorbereidingstraject aandacht (o.a.invullen handleiding nabestaanden) aan deze uiterste mogelijkheid besteed, toch altijd het ondenkbare en onvoorstelbare. Iedereen hoopt en vertrouwt erop, na de missie volbracht te hebben weer heelhuids op vliegveld Eindhoven te landen. Soms pakt het anders uit…
Toch schuilt er – als je het mij vraagt - ook iets moois achter deze bereidheid van de militair om eventueel het hoogste offer te brengen en zichzelf te geven.
In een wereld waarin veel mensen bezig zijn met hun eigen positie, hun eigen loopbaan en hun eigen bankrekening, is onbaatzuchtige liefde een schaars product. Je geven voor een ander doen we niet makkelijk. Offers brengen zit niet zo meer in onze cultuur. We nemen liever dan dat we geven. Dan weet je tenminste wat je hebt…denken we. Iedere militair die tijdens zijn eerste opleiding al laat blijken niet in staat te zijn om het eigen belang ondergeschikt te maken aan dat van de groep. haalt de opleiding niet.
We weten allemaal dat het samenleven vraagt dat we geven en nemen. In de huidige discussie rondom de vraag of zwarte piet wel zwart mag zijn, of hoe om te gaan met de vluchteling die zich ophopen aan de grenzen van de EU…. Lijkt het erop dat we meer en meer ik gericht worden. We nemen liever meer in plaats van geven….
Ik ben er heilig van overtuigd dat als wij mensen een iets meer gevende houding ten toon zouden spreiden de samenleving word zoals we met elkaar voor ogen hebben, een plek waar samen leven echt mogelijk is.
We worden niet iemand door alleen maar te nemen, we bereiken iets in het leven als we durven geven. Ook al gaat dat misschien ten koste van delen van ons zelf. De essentie van echte liefde is iets opofferen voor wat een ander nodig heeft.
Dan komt het verhaal van het evangelie dichtbij: Jezus die met inzet van eigen leven een prijs betaald. Een gevende daad van liefde met oog op het grote ideaal: vrede op aarde voor allemaal.
💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking? Stuur ons een bericht op 06 - 220 543 52 of stuur een mail: omroep@gld.nl!