Zin in Zondag | De dominee komt voorbij | Margot van Veen

Luister hier naar het fragment

Van de week was ik op een ochtend thuis en genoot ik van de warme voorjaarszon, die mijn keuken binnenkwam. Licht en warmte straalde me toe.

Het voorjaarszonnetje liet me ervaren wat lícht zoal doet. Licht vrolijkt op, laat vogels zingen, geeft energie. Verwarmd.

Maar met de komst van het licht, wordt ook de schaduw scherper. Daar waar licht is, is ook schaduw. Dat geldt niet alleen met licht, dat is met alles in ons leven.

Zelf moest ik, bij al dat gemijmer over licht, aan de eerste scheppingsdag denken. Aan dat oeroude verhaal van Genesis, waarin God zegt: "Er moet licht komen."

En er was licht. Dat is zó belangrijk.

Licht in het donker. Licht voor ons mensen, voor de wereld.

Licht dat richting geeft, ruimte schept.

Wát verlangen we soms naar licht. In gesprekken met patiënten hoor ik geregeld hoe dónker de nacht is als je ziek bent. Hoeveel angsten er zijn, zorgen. Hoe wanhopig er verlangd wordt naar licht.

Juist dan, als het donker is, zoeken we naar God. Het is zo dubbel: soms ervaren we God heel nabij en het volgende moment is God zo ontzettend ver weg. Kan het lijken of God ons overslaat. En áls we dan iets van God ervaren in een beeld, een tekst, een lied, dan willen we dat vasthouden.

Al is het maar om ons te wapenen tegen die lange nachten van eenzaamheid, van Godverlatenheid.

We zijn op weg naar Pasen. Pasen als scharnierpunt van de winter, naar de lente. Van donker, naar licht. Van dood, naar leven, van een nieuw begin. Het is ook de weg die Jezus ging: van Golgotha, naar het lege graf. Zijn weg van duisternis naar licht.

Soms ervaren we een straal van licht,

misschien in de zorg van mensen om ons heen,

verwarmen we ons hieraan, zien we een glimp. Mogen we God ontmoeten en ervaren dat Hij nabij is. Even worden we opgetild. Opdat we het zicht niet zullen verliezen, het perspectief op een betere toekomst. Het zicht op de opstanding. Gods belofte geldt tot op de dag van vandaag. In liefde blijven we bewaard. Het is de belofte dat niet het duister, de dood het laatste woord heeft, maar het léven.

Nog 2 weken om toe te groeien naar Pasen en ons toe te vertrouwen aan het licht, aan Gods licht. Licht dat schijnt als een lamp voor onze voet en een licht op ons pad.

Heeft u opmerkingen of aanvullingen op dit bericht? Mail dan met de redactie: omroep@gld.nl