Film moet studenten op brandgevaar wijzen: 'Nog steeds paniek als ik een brandweerauto hoor'

De film is vandaag onder grote belangstelling gepresenteerd aan de Radbouduniversiteit door studenten vakbond Akku. Samen met de Veiligheidsregio Gelderland-Zuid besloten zij een film te maken na de brand in het studentenwooncomplex aan de Heijendaalseweg. Dit complex, waar zo'n honderd studenten woonden vloog 1 januari 2014 in brand.

'Voor veel studenten is het een ver van mijn bedshow', zegt Berend Titulaer van Akku tijdens de presentatie van de film. 'Terwijl het juist heel dicht bij huis kan komen. Gevaarlijk dicht en daar gaat deze film over.'

De film moet zorgen voor een mentaliteitsverandering onder de studenten. 'De film laat heel goed zien hoe aangrijpend het is, als er ook echt brand uitbreekt,' zegt Annemarie Koop van de Veiligheidsregio Gelderland-Zuid. 'Als je zoiets ziet, dan doet dat iets heel anders dan dat je een foldertje ziet of misschien wat tips links of rechts hoort.'

Centraal in de film staat de beleving van de drie zussen Joore die in het complex woonden. Zij wilden graag mee werken aan de film, want de brand van 2014 heeft diepe indruk op hen gemaakt. 'De brand ontstond boven onze kamers,' zegt Heleen Joore. 'Het was nieuwjaarsdag, iedereen lag nog maar nauwelijks in bed met natuurlijk een hoop alcohol op. Dus die moesten er allemaal uitgehaald worden, maar deuren zaten op slot. Het was gewoon heel lastig om iedereen uit bed te krijgen.'

Brandweerman Oskar van Dorst maakte tijdens de reddingsoperatie beelden met zijn bodycam. Deze beelden zijn ook te zien in de film. De brandweerman spreekt van een groot wonder dat iedereen heelhuids uit het brandende pand gehaald kon worden.

Ook vrijwilliger bij de brandweer Joost Ebus vertelt hoe hij die dag heeft ervaren. Onderweg naar de plek des onheils krijgt de brandweer mee: Brand in een studentencomplex, mogelijk nog honderd personen binnen. 'Op het moment dat je dat leest staat in één keer die hele auto op scherp', herinnert Ebus zich.

Eenmaal binnen moeten ze het pand zo snel mogelijk ontruimen. Ebus: 'We hebben geschreeuwd, we hebben zelf met een kettingzaag een deur opengemaakt. En uiteindelijk blijken er gewoon mensen op bed te liggen. Vijf jongens in een kamer, die wakker schrikken en denken: wat is er aan de hand!?'

Oskar van Dorst: 'We hadden grote moeite met het vinden van de mensen doordat er heel veel rotzooi ligt in de gangen; fietsen, meubilair. Dat is onder normale omstandigheden al lastig om daar uit te komen, laat staan als het heel heet is en je ook nog eens op zoek bent om mensen te redden.' Liselotte Joore: 'Het was een heftige brand. Het ging heel snel. Iedereen is er goed vanaf gekomen, maar het had denk ik ook niet heel veel langer moeten duren.'

Haar zus Heleen: 'De brand was uitgebroken in het deel waar ik woonde. Echt recht boven mijn kamer. Van onze kamers aan die kant in ieder geval was echt helemaal niks meer over. Andere zus Frederieke: 'Ik ben alles kwijt geraakt. Emotionele spullen zoals foto's, dat is allemaal weg. Als ik daar aan terug denk dan word ik daar wel naar van, ja.'

Liselotte zegt: Waar ik nog moeite mee heb is als ik een brandweerauto hoor, of bij mij in het gebouw gaat ook wel eens het brandalarm af... dan ben ik meteen op mijn hoede.' Voor Frederieke is dat niet anders: 'Dan voel ik wel dag het iets met me doet, in mijn lichaam'. En dat geldt ook voor Heleen: 'Dat bezorgt me nog steeds wel paniek. Als ik een brandweerauto hoor, dan denk ik van: oh, wat zou er aan de hand zijn!?'

Reageren op dit bericht? Mail naar omroep@gld.nl